Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1987
![]() | ||
---|---|---|
![]() | ||
Officiële naam | Großer Preis von Österreich | |
Land | ![]() | |
Datum | 6- en 7 juni 1987 | |
Organisator | FIM | |
500 cc | ||
Poleposition | ![]() | |
Snelste ronde | ![]() | |
Eerste | ![]() | |
Tweede | ![]() | |
Derde | ![]() | |
250 cc | ||
Poleposition | ![]() | |
Snelste ronde | ![]() | |
Eerste | ![]() | |
Tweede | ![]() | |
Derde | ![]() | |
125 cc | ||
Poleposition | ![]() | |
Snelste ronde | ![]() | |
Eerste | ![]() | |
Tweede | ![]() | |
Derde | ![]() | |
80 cc | ||
Poleposition | ![]() | |
Snelste ronde | ![]() | |
Eerste | ![]() | |
Tweede | ![]() | |
Derde | ![]() | |
Zijspan | ||
Poleposition | ![]() ![]() | |
Snelste ronde | ![]() ![]() | |
Eerste | ![]() ![]() | |
Tweede | ![]() ![]() | |
Derde | ![]() ![]() |
De Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1987 was de vijfde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1987. De races werden verreden op 6- en 7 juni 1987 op de Salzburgring nabij Salzburg.
Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]
Milieuactivisten hadden afgedwongen dat er in het rennerskwartier van Salzburg tussen 20.00 uur en 07.00 uur geen motoren gestart mochten worden. Dat was lastig voor monteurs die gewend waren 's avonds en zelfs 's nachts door te werken om de racemotoren klaar te maken. Bovendien werd de luchtkwaliteit gemeten. De 80cc-klasse moest al op zaterdag rijden, wat op weinig begrip stuitte, want net als in de GP des Nations was er op zondag genoeg tijd, want daar stonden twee nationale races gepland. Op donderdag en vrijdagochtend regende het, maar op zaterdag en zondag was het droog. In Oostenrijk kwamen alle klassen aan de start en de winnaars van de soloklassen waren dezelfde als in de genoemde GP des Nations. In de zijspanklasse scoorden Rolf Biland en Kurt Waltisperg eindelijk weer een overwinning.
500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]
Opnieuw stond het hele HRC-team inclusief twee Honda NSR 500-racers, monteurs en PR-man tevergeefs te wachten op Freddie Spencer, die pas op het laatste moment had laten weten dat zijn tijdens de Duitse Grand Prix geblesseerde knie nog niet voldoende genezen was. De hoofdrollen waren voor Randy Mamola en Wayne Gardner, die in de training al dicht bij elkaar stonden en ook voor een - op het oog - spannende race zorgden. Daarbij kon regerend wereldkampioen Eddie Lawson geen rol spelen, hij gaf al na de eerste ronde op.
De training[bewerken | brontekst bewerken]
Zoals men al had verwacht, had Kenny Roberts gekozen voor Richard Scott als vervanger voor de geblesseerde Mike Baldwin op de tweede Lucky Strike-Yamaha. Tijdens de natte trainingen op donderdag en vrijdag ging dat uitstekend, tot Scott in de chicane viel over de machine van de gevallen Dietmar Marehard, waarbij hij zijn heup kneusde. Ook Manfred Fischer en Josef Doppler vielen over de ravage. Tijdens de droge trainingen waren de verschillen tussen de Honda van Wayne Gardner en de Yamaha's van Randy Mamola en Eddie Lawson niet al te groot, maar vierde man Shunji Yatsushiro had al bijna een seconde achterstand. Ron Haslam trainde met de nieuwe ELF 4, maar koos in de race voor de Honda NSR 500-fabrieksracer.
Trainingstijden[bewerken | brontekst bewerken]
Pos | Coureur | Merk | Tijd |
---|---|---|---|
1. | ![]() |
Rothmans-HRC-Honda | 1"21'46 |
2. | ![]() |
Roberts-Lucky Strike-Yamaha | 1"21'77 |
3. | ![]() |
Agostini-Marlboro-Yamaha | 1"21'83 |
4. | ![]() |
Rothmans-HRC-Honda | 1"22'50 |
5. | ![]() |
Agostini-Marlboro-Yamaha | 1"22'57 |
6. | ![]() |
Gallina-HB-HRC-Honda | 1"22'77 |
7. | ![]() |
Gauloises-Sonauto-Yamaha | 1"22'96 |
8. | ![]() |
Gallina-HB-HRC-Honda | 1"22'97 |
9. | ![]() |
ELF-HRC-Honda | 1"22'98 |
10. | ![]() |
Agostini-Marlboro-Yamaha | 1"23'04 |
De race[bewerken | brontekst bewerken]
Voor de opwarmronde werd Eddie Lawson door een monteur aangeduwd, wellicht een voorbode van de rampspoed die hem wachtte, want na die ronde werden snel bougies gewisseld. Opnieuw maakte Ron Haslam vanaf de negende startpositie een bliksemstart, maar hij werd eerst ingerekend door Randy Mamola en daarna door Wayne Gardner en Niall Mackenzie. Haslam en Mackenzie vielen terug, maar Mamola bleef in gevecht met Gardner tot enkele ronden voor het einde, temeer omdat Gardner wat moeite had met het passeren van achterblijvers. Lawson was al na een ronde naar het rennerskwartier gereden, zonder zich bij zijn pitcrew af te melden.
Uitslag 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]
Niet gefinished[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur | Merk | Oorzaak | Grid |
---|---|---|---|
![]() |
Agostini-Marlboro-Yamaha | Opgave[1] | 3 |
![]() |
Honda | 27 | |
![]() |
Honda | 32 | |
![]() |
Lucky Strike-Fior-Honda | Opgave[2] | 18 |
![]() |
Heron-Suzuki | Opgave[2] | 14 |
![]() |
Suzuki | 36 | |
![]() |
Honda | Opgave[2] | 16 |
![]() |
Hein Gericke-Honda | Val | 13 |
![]() |
Bastos-Cagiva | Opgave[2] | 11 |
![]() |
Honda | 35 | |
![]() |
Honda | 26 | |
![]() |
Honda | 31 |
Niet gekwalificeerd[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur | Merk |
---|---|
![]() |
Honda |
![]() |
Honda |
Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur | Merk | Oorzaak |
---|---|---|
![]() |
HRC-Honda | Blessure[3] |
Top tien tussenstand 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]
Pos | Coureur | Merk | Ptn |
---|---|---|---|
1 | ![]() |
Rothmans-HRC-Honda | 58 |
2 | ![]() |
Roberts-Lucky Strike-Yamaha | 44 |
3 | ![]() |
ELF-HRC-Honda | 40 |
4 | ![]() |
Agostini-Marlboro-Yamaha | 39 |
5 | ![]() |
Agostini-Marlboro-Yamaha | 24 |
6 | ![]() |
Gallina-HB-HRC-Honda | 23 |
7 | ![]() |
Agostini-Marlboro-Yamaha | 20 |
8 | ![]() |
Gallina-HB-HRC-Honda | 18 |
9 | ![]() |
Gauloises-Sonauto-Yamaha | 15 |
10 | ![]() |
Rothmans-HRC-Honda | 11 |
250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]
Veel meer dan in de 500cc-klasse werd in Oostenrijk duidelijk dat Yamaha op hogesnelheidscircuits in het nadeel was ten opzichte van Honda en de Aprilia van Loris Reggiani. Regerend wereldkampioen Carlos Lavado kwam niet verder dan de achtste plaats.
De training[bewerken | brontekst bewerken]
Desondanks wisten de Yamaha's in de trainingen nog redelijk bij te blijven. Zelfs Martin Wimmer, die zijn gebroken been had ingepakt in een opblaasbaar manchet en bovendien zijn Yamaha YZR 250 had laten ombouwen zodat hij rechts kon schakelen, wist zich binnen 1,1 seconde van Toni Mang te kwalificeren. Carlos Lavado kwalificeerde zich zelfs als tweede, voor Loris Reggiani, wiens Aprilia wel altijd snel, maar ook onbetrouwbaar was.
Trainingstijden[bewerken | brontekst bewerken]
Pos | Coureur | Merk | Tijd |
---|---|---|---|
1. | ![]() |
Rothmans-HRC-Honda Deutschland | 1"26'36 |
2. | ![]() |
HB-Venemotos-Yamaha | 1"26'67 |
3. | ![]() |
Aprilia-Rotax | 1"26'76 |
4. | ![]() |
Parisienne-HRC-Honda | 1"26'77 |
5. | ![]() |
Nieto-Ducados-HRC-Honda | 1"27'12 |
6. | ![]() |
Agostini-Marlboro-Yamaha | 1"27'15 |
7. | ![]() |
HB-Römer-HRC-Honda | 1"27'20 |
8. | ![]() |
Rothmans-HRC-Honda | 1"27'35 |
9. | ![]() |
Campsa-HRC-Honda | 1"27'46 |
10. | ![]() |
Agostini-Marlboro-Yamaha | 1"27'47 |
De race[bewerken | brontekst bewerken]
Carlos Lavado en Loris Reggiani stonden weliswaar op de eerste startrij, maar startten slecht, waardoor ze een inhaalrace moesten beginnen op een enorme kopgroep, die bestond uit Luca Cadalora, Carlos Cardús, Toni Mang, Stéphane Mertens, Sito Pons, Reinhold Roth, Dominique Sarron en Martin Wimmer. Cardús nam even de leiding, maar die werd overgenomen door Toni Mang. Mertens, Wimmer en Garriga verloren het contact met de voorste groep en werden als eersten ingerekend door Lavado en Reggiani. Cadalora kwam in de Nocksteinkurve (bocht 6) ten val. Lavado slaagde er niet in de voorste groep te bereiken, maar dat lukte Reggiani wel. Op het moment dat hij aansluiting vond zette Mang alles op alles om weg te lopen van zijn achtervolgers door ze uit zijn slipstream te houden. Dat lukte, door over de hele baan te slingeren kon hij enkele seconden voorsprong opbouwen, maar Reggiani zat intussen op de tweede plaats. Nu de Aprilia eindelijk eens heel bleef bleek hij inderdaad snel genoeg voor een podiumplaats, maar de hele groep van de tweede tot en met de zesde plaats finishte binnen 1,2 seconde. Martin Wimmer pakte een punt, een uitstekende prestatie omdat hij moest leren rechts te schakelen en met zijn ingepakte linker voet de achterrem niet kon gebruiken.
Uitslag 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]
Niet gefinished[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur | Merk | Oorzaak | Grid |
---|---|---|---|
![]() |
Agostini-Marlboro-Yamaha | Val | 6 |
![]() |
Yamaha | 36 | |
![]() |
Honda | 34 | |
![]() |
Gauloises-Sonauto-Yamaha | Val[4] | 12 |
![]() |
Yamaha | 24 |
Niet gekwalificeerd[bewerken | brontekst bewerken]
Top tien tussenstand 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]
Pos | Coureur | Merk | Ptn |
---|---|---|---|
1 | ![]() |
Rothmans-HRC-Honda Deutschland | 48 |
2 | ![]() |
HB-Römer-HRC-Honda | 45 |
3 | ![]() |
Campsa-HRC-Honda | 32 |
4 | ![]() |
Parisienne-HRC-Honda | 30 |
5 | ![]() |
Agostini-Marlboro-Yamaha | 22 |
![]() |
Rothmans-HRC-Honda | ||
7 | ![]() |
Agostini-Marlboro-Yamaha | 18 |
![]() |
Ducados-Yamaha | ||
![]() |
Nieto-Ducados-HRC-Honda | ||
10 | ![]() |
HRC-Honda | 15 |
![]() |
Gauloises-Sonauto-Yamaha |
125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]
August Auinger was erop gebrand eindelijk eens zijn thuis-GP te winnen, maar hij was met zijn Bartol-MBA niet opgewassen tegen de fabrieksracers van Paolo Casoli, Bruno Casanova en Fausto Gresini.
De training[bewerken | brontekst bewerken]
De trainingen verliepen al erg spannend, waarbij de top drie zich binnen 0,06 seconden kwalificeerden. August Auinger moest zich tevreden stellen met de vierde trainingstijd. In het Pileri-MBA-team nam Paolo Casoli de rol over van Domenico Brigaglia, die nog steeds vrij ernstig geblesseerd was (twee gekneusde ribben), maar die zich desonanks in de top tien kwalificeerde.
Trainingstijden[bewerken | brontekst bewerken]
Pos | Coureur | Merk | Tijd |
---|---|---|---|
1. | ![]() |
Pileri-AGV-LCR-MBA | 1"32'14 |
2. | ![]() |
FMI-Garelli | 1"32'16 |
3. | ![]() |
FMI-Garelli | 1"32'20 |
4. | ![]() |
Bartol-MBA | 1"32'37 |
5. | ![]() |
MBA | 1"32'81 |
6. | ![]() |
MBA | 1"33'81 |
7. | ![]() |
LCR-MBA | 1"34'07 |
8. | ![]() |
LCR-MBA | 1"34'07 |
9. | ![]() |
Johnson-MBA | 1"34'71 |
10. | ![]() |
Pileri-AGV-LCR-MBA | 1"32'82 |
De race[bewerken | brontekst bewerken]
De kopgroep in de race bestond uit de vier rijders met de snelste trainingstijden: Bruno Casanova, Fausto Gresini, Paolo Casoli en August Auinger. De twee Garelli-rijders vielen elkaar niet aan, maar hielpen elkaar en vanaf de twaalfde ronde begonnen ze weg te lopen van Casoli en Auinger. Ze braken in de laatste ronde het ronderecord en finishten zeventien seconden voor Casoli, die de slipstreamende Auinger net achter zich wist te houden. Domenico Brigaglia werd ondanks zijn blessure toch nog vijfde, voor zijn stalgenoot Andrés Sánchez.
Uitslag 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]
Niet gefinished[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur | Merk | Oorzaak | Grid |
---|---|---|---|
![]() |
MBA | 28 | |
![]() |
MBA | 5 | |
![]() |
MBA | 35 | |
![]() |
Pennzoil-LCR-MBA | Val[5] | 12 |
![]() |
Seel | 15 | |
![]() |
Johnson-MBA | Val[5] | 9 |
![]() |
Honda | Val[6] | 26 |
![]() |
MBA | Val[6] | 36 |
Niet gestart[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur | Merk |
---|---|
![]() |
MBA |
![]() |
MBA |
Niet gekwalificeerd[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur | Merk |
---|---|
![]() |
MBA |
![]() |
MBA |
![]() |
MBA |
![]() |
Special |
![]() |
EMC-Rotax |
![]() |
MBA |
![]() |
MBA |
![]() |
MBA |
![]() |
Rotax |
![]() |
MBA |
![]() |
MBA |
![]() |
MBA |
![]() |
Benetti |
![]() |
Kazuo |
Top tien tussenstand 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]
Pos | Coureur | Merk | Ptn |
---|---|---|---|
1 | ![]() |
FMI-Garelli | 60 |
2 | ![]() |
FMI-Garelli | 42 |
3 | ![]() |
Bartol-MBA | 34 |
4 | ![]() |
Pileri-AGV-LCR-MBA | 32 |
5 | ![]() |
MBA | 20 |
![]() |
Pileri-AGV-LCR-MBA | ||
7 | ![]() |
Pileri-Ducados-LCR-MBA | 15 |
8 | ![]() |
LCR-MBA | 10 |
9 | ![]() |
Pennzoil-LCR-MBA | 7 |
10 | ![]() |
MBA | 6 |
80cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]
De 80cc-klasse had een dag minder tijd om te trainen, want ze moest al op zaterdag, tussen de trainingen van de andere klassen door, rijden. Dat betekende dat alle trainingen in de regen hadden plaatsgevonden, terwijl de racedag droog was. Zowel in de trainingen als in de race was Jorge Martínez de sterkste.
De training[bewerken | brontekst bewerken]
In de training was Martínez bijna een halve seconde sneller dan Stefan Dörflinger, maar het leek er toch op dat de Krausers net als in de Duitse GP wat meer tegenstand konden bieden tegen de Derbi's. Zo reed Gerhard Waibel de vierde tijd, maar opmerkelijk was ook de vijfde startplaats van de jonge Alex Barros met zijn Casal. Hans Spaan was nog steeds niet helemaal hersteld van zijn blessure, maar reed - eveneens op Casal - de vijfde tijd.
Trainingstijden[bewerken | brontekst bewerken]
Pos | Coureur | Merk | Tijd |
---|---|---|---|
1. | ![]() |
Nieto-Ducados-Derbi | 1"45'30 |
2. | ![]() |
LCR-Krauser | 1"45'76 |
3. | ![]() |
Nieto-Ducados-Derbi | 1"45'95 |
4. | ![]() |
LCR-Krauser | 1"46'51 |
5. | ![]() |
Arbizu-Casal | 1"48'01 |
6. | ![]() |
JVC-HuVo-Casal | 1"48'07 |
7. | ![]() |
Krauser | 1"48'16 |
8. | ![]() |
Campsa-Autisa | 1"48'45 |
9. | ![]() |
Krauser | 1"48'72 |
10. | ![]() |
Krauser | 1"48'88 |
De race[bewerken | brontekst bewerken]
Jorge Martínez en Gerhard Waibel liepen vanaf de start van de race meteen weg en bleven de hele wedstrijd duelleren om de eerste plaats. Na acht ronden kwam Martínez voor het eerst op kop. Stefan Dörflinger had zich na een matige start opgewerkt naar de derde plaats en sloot aan bij het leidende tweetal. Tegen het einde van de race ging zijn machine slechter lopen en in de voorlaatste ronde viel hij uit met ontstekingsproblemen. Nu streden Manuel Herreros, Ian McConnachie, Josef Fischer, Hubert Abold en Hans Spaan om de derde plaats. Martínez pakte op het laatst bijna een seconde voorsprong op tweede man Waibel, maar de achtervolgers finishten binnen 1,3 seconden van elkaar, met Herreros op de laatste podiumplaats.
Uitslag 80cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]
Niet gefinished[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur | Merk | Oorzaak | Grid |
---|---|---|---|
![]() |
Auer | 30 | |
![]() |
RB | 31 | |
![]() |
LCR-Krauser | Ontsteking | 2 |
![]() |
Krauser | Val | 7 |
![]() |
Kroko | 31 | |
![]() |
Seel | 27 | |
![]() |
Krauser | 33 | |
![]() |
Krauser | 26 | |
![]() |
Eberhardt | 22 | |
![]() |
Krauser | 38 |
Niet gestart[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur | Merk |
---|---|
![]() |
Krauser |
![]() |
Krauser |
Niet gekwalificeerd[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur | Merk |
---|---|
![]() |
H&M |
![]() |
GPE |
![]() |
Eberhardt |
![]() |
Casal |
![]() |
Hummel |
Top tien tussenstand 80cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]
Pos | Coureur | Merk | Ptn |
---|---|---|---|
1 | ![]() |
Nieto-Ducados-Derbi | 57 |
2 | ![]() |
LCR-Krauser | 36 |
3 | ![]() |
Nieto-Ducados-Derbi | 33 |
4 | ![]() |
LCR-Krauser | 20 |
5 | ![]() |
LCR-Krauser | 18 |
6 | ![]() |
Krauser | 13 |
7 | ![]() |
Marlboro-Derbi | 12 |
8 | ![]() |
Seel | 11 |
9 | ![]() |
Marlboro-Derbi | 10 |
![]() |
Campsa-Autisa | ||
![]() |
LCR-Krauser |
Zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]
Viervoudig wereldkampioen Rolf Biland had op 29 juni 1985 voor het laatst een Grand Prix gewonnen, de TT van Assen. Bij de Spaanse GP van dit jaar had hij poleposition, maar in de race viel hij uit en bij de Duitse GP wist hij zich door technische problemen niet eens te kwalificeren. In Oostenrijk kwam er eindelijk weer een zege.
De training[bewerken | brontekst bewerken]
Egbert Streuer had eindelijk carburateurs en de juiste sproeiers voor zijn motor met zelf ontwikkelde membraaninlaten en daarmee kwalificeerde hij zich op poleposition, voor Steve Webster en Rolf Biland. Theo van Kempen moest aanvankelijk bakkenist Geral de Haas missen, die op vrijdag naar Nederland reisde vanwege familieomstandigheden. Om van Kempen in staat te stellen in elk geval de juiste afstellingen te vinden stapte de Belgische 80cc-coureur Chris Baert in het zijspan. Toen De Haas weer terug was reed hij met Van Kempen de tiende trainingstijd. Ook Alfred Zurbrügg reed met een vervangende bakkenist voor zijn geblesseerde broer Martin. Na het minder succesvolle optreden met Andreas Räcke vertrouwde hij nu op de zeer ervaren Simon Birchall, met wie hij zich als zesde kwalificeerde.
Trainingstijden[bewerken | brontekst bewerken]
Pos | Coureur | Bakkenist | Merk | Tijd |
---|---|---|---|---|
1. | ![]() |
![]() |
Lucky Strike-LCR-Yamaha | 1"26'94 |
2. | ![]() |
![]() |
Fowler-LCR-Krauser | 1"27'23 |
3. | ![]() |
![]() |
LCR-Krauser | 1"27'33 |
4. | ![]() |
![]() |
LCR-Yamaha | 1"27'89 |
5. | ![]() |
![]() |
ELF-LCR-Krauser | 1"28'14 |
6. | ![]() |
![]() |
LCR-Yamaha | 1"29'25 |
7. | ![]() |
![]() |
Windle-Yamaha | 1"29'60 |
8. | ![]() |
![]() |
LCR-Yamaha | 1"29'77 |
9. | ![]() |
![]() |
Busch-Yamaha | 1"29'81 |
10. | ![]() |
![]() |
Lucky Strike-LCR-Yamaha | 1"30'17 |
De race[bewerken | brontekst bewerken]
Vanaf de start namen vier combinaties de leiding: Rolf Biland/Kurt Waltisperg, Alain Michel/Jean-Marc Fresc, Egbert Streuer/Bernard Schnieders, en Steve Webster/Tony Hewitt. Op enige afstand volgden Rolf Steinhausen/Bruno Hiller met hun inmiddels toch wat verouderde Busch-Yamaha, de enige combinatie met een rechts zijspan. Omdat de Salzburgring een echt slipstreamcircuit was, wisselden de posities voorin voortdurend, met Streuer wat afwachtend steeds op de derde of de vierde plaats. Dat hield hij vol tot hij zag dat Biland een kleine voorsprong opbouwde. Toen sloot Streuer op de tweede plaats aan. Toch kon Biland loskomen, toen Streuer verwikkeld raakte in het gevecht om de tweede plaats met Alain Michel. Uiteindelijk kwam Streuer ook los van Michel, maar Biland was niet meer te achterhalen.
Uitslag zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]
Pos | Coureur | Bakkenist | Merk | Tijd | Punten |
---|---|---|---|---|---|
1 | ![]() |
![]() |
LCR-Krauser | 32"15'43 | 15 |
2 | ![]() |
![]() |
Lucky Strike-LCR-Yamaha | 32"18'90 | 12 |
3 | ![]() |
![]() |
ELF-LCR-Krauser | 32"19'89 | 10 |
4 | ![]() |
![]() |
Fowler-LCR-Krauser | 32"30'97 | 8 |
5 | ![]() |
![]() |
LCR-Krauser | 33"19'68 | 6 |
6 | ![]() |
![]() |
LCR-Yamaha | 33"19'90 | 5 |
7 | ![]() |
![]() |
LCR-Yamaha | 33"27'48 | 4 |
8 | ![]() |
![]() |
LCR-Yamaha | 33"27'77 | 3 |
9 | ![]() |
![]() |
LCR-Yamaha | 33"34'02 | 2 |
10 | ![]() |
![]() |
Lucky Strike-LCR-Yamaha | 33"35'02 | 1 |
11 | ![]() |
![]() |
Windle-Yamaha | ||
12 | ![]() |
![]() |
LCR-Yamaha | ||
13 | ![]() |
![]() |
BSR-Yamaha | ||
14 | ![]() |
![]() |
LCR-Yamaha | ||
15 | Thomas | Onbekend | Onbekend |
Niet gefinished[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur | Bakkenist | Merk | Oorzaak | Grid |
---|---|---|---|---|
![]() |
![]() |
Busch-Yamaha | 9 |
Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur | Bakkenist | Merk | Oorzaak |
---|---|---|---|
![]() |
![]() |
LCR-Yamaha | Blessures[7] |
Top tien tussenstand zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]
Pos | Coureur | Bakkenist | Merk | Ptn. |
---|---|---|---|---|
1 | ![]() |
![]() |
LCR-Krauser | 38 |
2 | ![]() |
![]() |
ELF-LCR-Krauser | 32 |
3 | ![]() |
![]() |
Lucky Strike-LCR-Yamaha | 24 |
4 | ![]() |
![]() |
LCR-Krauser | 15 |
5 | ![]() |
![]() ![]() ![]() |
LCR-Yamaha | 14 |
6 | ![]() |
![]() |
Windle-Yamaha | 12 |
7 | ![]() |
![]() ![]() |
LCR-Yamaha | 10 |
8 | ![]() |
![]() |
Lucky Strike-LCR-Yamaha | 9 |
9 | ![]() |
![]() |
LCR-Yamaha | 8 |
![]() |
![]() ![]() |
LCR-Yamaha |
Trivia[bewerken | brontekst bewerken]
Eindelijk resultaat[bewerken | brontekst bewerken]
Niall Mackenzie scoorde eindelijk een langverwachte podiumplaats. Tot dit moment had hij eigenlijk nog niet beter gepresteerd dan in het seizoen 1986, toen hij nog met een verouderde Suzuki RG 500 reed. Met de veel snellere Honda NSR 500 had men eigenlijk betere resultaten verwacht en daarom was de derde plaats een verademing zowel voor Mackenzie als voor teambaas Roberto Gallina.
Richard Scott[bewerken | brontekst bewerken]
Richard Scott mocht de Roberts-Lucky Strike-Yamaha van de geblesseerde Mike Baldwin inzetten en reed in de natte trainingen erg snel. Hij viel echter over een motorfiets van een gevallen Oostenrijkse privérijder, waarbij hij de Yamaha bijna volledig afschreef. Scott hield er zelf een gekneusde heup aan over en in dat licht bezien waren zijn 15e trainingstijd en 11e plaats in de race heel verdienstelijk.
125cc-eencilinders[bewerken | brontekst bewerken]
1987 was het laatste jaar dat er in de 125cc-klasse met tweecilinders gereden mocht worden. Honda voorzag daarom Ezio Gianola en Hubert Abold van Honda RS 125 eencilinder-productieracers. Zij konden geen indruk maken met de 26e en de 33e trainingstijd. MBA had aanvankelijk Hans Spaan ingehuurd om met het 125cc-eencilinder prototype te rijden, maar door diens blessure was hij steeds vervangen door Ian McConnachie. Nu Spaan weer enigszins fit was reed hij echter alleen met de 80cc-HuVo-Casal, maar McConnachie startte ook niet met de MBA.
Bakkenisten[bewerken | brontekst bewerken]
Een aantal zijspanrijders moest terugvallen op vervangende bakkenisten. Alfred Zurbrügg miste zijn broer Martin, die in de training van de GP van Duitsland zijn voet gebroken had. Martin was in die race vervangen door Andreas Räcke, maar dat was geen succes. In Oostenrijk reed Alfred met de meer ervaren Simon Birchall, die al met Mick Harvey, Dave Saville, Mick Barton, Frank Wrathall en Derek Jones gewerkt had. Birchall was beschikbaar omdat Jones weer kon beschikken over zijn vaste bakkenist Brian Ayres. Theo van Kempen moest op vrijdag Geral de Haas missen, die wegens familieomstandigheden terug naar Nederland moest. Van Kempen werd geholpen door de Belgische politieagent en 80cc-rijder Chris Baert, die bereid was in het zijspan plaats te nemen zodat Van Kempen in elk geval een tiental ronden kon rijden om zijn zijspancombinatie af te stellen. Bij de kwalificatietrainingen op zaterdag was De Haas weer terug.
Bronnen, noten en/of referenties
|
Vorige race: Grand Prix-wegrace der Naties 1987 |
FIM wereldkampioenschap wegrace 39e seizoen (1987) |
Volgende race: Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1987 |
| ||
Vorige race: Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1986 |
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk | Volgende race: Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1988 |