Helene Hulst-Alexander
Helene Hulst-Alexander | ||||
---|---|---|---|---|
Persoonsinformatie | ||||
Nationaliteit | ![]() | |||
Geboortedatum | 9 april 1914 | |||
Geboorteplaats | Wenen | |||
Overlijdensdatum | 13 augustus 1965 | |||
Overlijdensplaats | Utrecht | |||
Beroep | architect | |||
|
Helene Emilie Hulst-Alexander (Wenen, 9 april 1914 – Utrecht, 13 augustus 1965) was een Oostenrijkse architecte die na de oorlog heeft bijgedragen aan de wederopbouw van Utrecht.
Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]
Ze werd in Wenen geboren, als dochter van een arts. Haar moeder Gisela was de eerste vrouw die aan de Universiteit van Wenen promoveerde in de filosofie.[1] In 1938 behaalde ze in Wenen haar architectendiploma. Vanwege haar joodse achtergrond ontvluchtte ze Oostenrijk om naar Australië te gaan. Onderweg kwam ze de Utrechtse arts L.A. (Lambert) Hulst (1905-1996) tegen, met wie ze in Nederlands-Indië "met de handschoen" trouwde.[2][3] In maart 1940 vertrok ze uit Batavia, om via Genua naar Nederland te reizen.[4] Tijdens de bezetting zat ze ondergedoken, waarna ze zich na de oorlog als zelfstandig architecte ontwikkelde.
Haar broer Leo (1905-1985), die psychiater werd, bevond zich in het buitenland toen Hitler aan de macht kwam, en was uitgeweken naar de Verenigde Staten.[1] Ze zag hem pas na de bevrijding terug.[3] Hij was medisch adviseur tijdens de Neurenberg-processen.
Werk[bewerken | brontekst bewerken]
Hulst-Alexander had een eigen ingenieurs- en architectenbureau in Utrecht.[5] Ze ontwierp vooral winkelpanden. In 1950 ontwierp ze een lichthal voor een stoffenwinkel in de Mariastraat in Utrecht.[6] In 1956 verbouwde ze het pand van patisserie Huize De Hoog-Boots aan het Oudkerkhof in Utrecht.[7] In 1957 ontwierp ze een flat aan de Oudenoord in Utrecht voor vrijgezelle vrouwen. Deze flat was de eerste galerijflat in Utrecht en kreeg als bijnaam de 'hunkerbunker'.[8] Het was destijds tevens het hoogste flatgebouw van de stad.[5]
Naast haar werk was ze actief voor het Rode Kruis.[9][10]
Overlijden[bewerken | brontekst bewerken]
Hulst-Alexander stierf in Utrecht op 13 augustus 1965, op 51-jarige leeftijd.[11] Ze werd begraven op begraafplaats Den en Rust te Bilthoven.[12]
- Naoorlogs erfgoed in Utrecht Bouwt, Nieuws030
- De eerste vrouwelijke architecten in Nederland, Atria, 26 april 2019
- ↑ a b Jacobsen, Annie (2014). Operation Paperclip: The Secret Intelligence Program that Brought Nazi Scientists to America. Little, Brown and Company. ISBN 978-0316221047.
- ↑ Utrechtsch Nieuwsblad, 1965-08-16; p. 4 - Het Utrechts Archief. hetutrechtsarchief.nl. Geraadpleegd op 8 augustus 2023.
- ↑ a b Arjan den Boer, Bettina van Santen, Ronald Willemsen, Utrecht bouwt 1945-1975, Utrecht, Matrijs, 2019, ISBN 9789053455531, p. 46.
- ↑ "Passagierslijst", De locomotief, 4 maart 1940. Geraadpleegd op 8 augustus 2023. – via Delpher.
- ↑ a b Utrechtsch Nieuwsblad, 1956-01-27; p. 2 - Het Utrechts Archief. hetutrechtsarchief.nl. Geraadpleegd op 8 augustus 2023.
- ↑ Utrechtsch Nieuwsblad, 1950-04-26; p. 2 - Het Utrechts Archief. hetutrechtsarchief.nl. Geraadpleegd op 8 augustus 2023.
- ↑ (en) Verdwenen winkels: Huize De Hoog-Boots aan het Oudkerkhof. De Utrechtse Internet Courant (30 december 2022). Geraadpleegd op 7 augustus 2023.
- ↑ Naoorlogse monumenten: Oudenoord, de flat voor de alleenstaande werkende vrouw, Utrecht.Nieuws, 24 april 2017. Gearchiveerd op 14 augustus 2022.
- ↑ Utrechtsch Nieuwsblad, 1950-05-04; p. 2 - Het Utrechts Archief. hetutrechtsarchief.nl. Geraadpleegd op 8 augustus 2023.
- ↑ Utrechtsch Nieuwsblad, 1951-06-09; p. 2 - Het Utrechts Archief. hetutrechtsarchief.nl. Geraadpleegd op 8 augustus 2023.
- ↑ Overlijden Helene Emilie Alexander, 13-08-1965 - Het Utrechts Archief. hetutrechtsarchief.nl. Geraadpleegd op 9 augustus 2023.
- ↑ "Familiebericht", Algemeen Handelsblad, 14 augustus 1965. Geraadpleegd op 7 augustus 2023. – via Delpher.