Indium(III)hydride
Indium(III)hydride | ||||
---|---|---|---|---|
Structuurformule en molecuulmodel | ||||
Algemeen | ||||
Molecuulformule | ||||
Andere namen | Indigaan[1] (substitutief) Trihydridoindium[1] (additief) | |||
Molmassa | 117,842 g/mol | |||
SMILES | [InH3]
| |||
PubChem | 24000 | |||
Wikidata | Q4138049 | |||
Fysische eigenschappen | ||||
Smeltpunt | (ontleed) −90 °C | |||
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar). | ||||
|
Indium(III)hydride is een anorganische verbinding met de formule . De verbinding is ook bekend onder de namen indiumtrihydride, trihydroindium, indigaan of indaan (naar analogie met boraan). Het infraroodspectrum,[2] en daarmee de stof, is waargenomen in inerte matrix waarin met een laser losse indium-atomen gemaakt werden in een waterstof-omgeving.[3][4] Op basis van theoretische voorspellingen wordt aangenomen dat de verbinding in de gasfase stabiel zal zijn.[5] Van is geen praktische betekenis bekend.
Chemische eigenschappen[bewerken | brontekst bewerken]
Voor vast wordt aangenomen dat het een driedimensionaal polymeer netwerk vormt waarin waterstofatomen een brug vormen tussen de verschillende indium-atomen. Dit netwerk vormt de verklaring voor de brede banden die ontstaan in het infraroodspectrum als of , neergeslagen op vast waterstof, langzaam wordt verwarmt.[2] Een dergelijke structuur is ook bekend van vast aluminiumhydride.[6]
Wordt de stof boven −90 °C verwarmd dan ontleed hij naar een indium-waterstoflegering en waterstofgas. Tot 2013 is de enige bekende methode om indium(III)hydride te verkrijgen het laten polymeriseren van indaan bij een lagere temperatuur dan −90 °C.
Andere indiumhydrides[bewerken | brontekst bewerken]
Er zijn verschillende verbindingen beschreven met een waterstof-indium-binding.[7] Hieronder staan voorbeelden van complexen waarin twee waterstofatomen door andere liganden vervangen zijn:
- [8]
- .
Hoewel instabiel is, zijn een aantal adducten bekend met de algemene formule , waarbij n gelijk is an 1 of 2.[9] 1:1 amine adducten worden gemaakt via met een trialkylammoniumzout. Het trimethylamine-adduct is slechts stabiel tot −30 °C of in verdunde oplossingen.
De 1:1- (zie de structuur hiernaast) en 1:2-adducten met tricyclohexylfosfine zijn kristallografisch beschreven. De gemiddelde afstand tussen indium en waterstof is 168 pm[7] Indium(III)hydride vormt ook stabiele adducten met stabiele carbenen.[10]
Bronnen, noten en/of referenties
|