Naar inhoud springen

Internationale Sanitaire Conferenties

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De Internationale Sanitaire Conferenties waren een reeks van 14 conferenties, waarvan de eerste in 1851 door de Franse regering werd georganiseerd, om de internationale quarantainevoorschriften bij pandemieën te standaardiseren. Het betrof toen vooral de verspreiding van cholera, pest en gele koorts. In totaal vonden er 14 conferenties plaats van 1851 tot 1938. De conferenties speelden een belangrijke rol als voorloper van de Wereldgezondheidsorganisatie die in 1948 werd opgericht.

Na de uitbraak van de tweede cholerapandemie (1826–1837) organiseerden enkele Europese landen medische missies om de oorzaken van de epidemie te achterhalen. Vooral de Franse regering was actief met delegaties naar Rusland, Pruisen en Oostenrijk. Het slotrapport van 1834 stelde dat verschillende landen uiteenlopende quarantainevoorschriften hanteerden, en dat het dus aangewezen was een internationale conferentie bijeen te roepen om de maatregelen te stroomlijnen.

# Plaats Jaar Opmerkingen
Parijs 1851 De pioniersjaren.
Parijs 1859 Onbeslist.
Istanboel 1866 Discussie en overeenstemming over de oorzaak van verspreiding van cholera.
Wenen 1874
Washington 1881 Eerste conferentie waaraan de Verenigde Staten deelnam.[1]:125
Rome 1885
Venetië 1892 De eerste Internationale Sanitaire Conventie wordt aangenomen.
Dresden 1893
Parijs 1894
10  Venetië 1897
11  Parijs 1903
12  Parijs 1911–1912
13  Parijs 1926
14  Parijs 1938

De besluiten van de Internationale Sanitaire Conventie werden in 1951 door de WHO overgenomen als International Sanitary Regulations, en in 1969 gewijzigd als International Health Regulations.

[bewerken | brontekst bewerken]