Naar inhoud springen

Jan de Haan (architect)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Jan de Haan
Persoonsinformatie
Nationaliteit Vlag van Nederland Nederland
Geboortedatum 10 februari 1845
Geboorteplaats Amsterdam
Overlijdensdatum 1 februari 1920
Overlijdensplaats Amsterdam
Beroep architect, steenhouwer, uitgever
Portaal  Portaalicoon   Civiele techniek en bouwkunde

Jan de Haan (Amsterdam, 10 februari 1845 – aldaar, 1 februari 1920) was een Nederlands architect, maar ook steenhouwer en uitgever.

Hij was zoon van timmerman Jan Cornelis de Haan en Herremeijntje ten Hope. Broer Albertus Jacobus (Bep) werd aannemer binnen het concern Cerlijn & de Haan, bouwer van de Stadsschouwburg (1892-1894), een hoofdkantoor van de Staatsspoorwegen in Utrecht (1893-1895). en Hoofdpostkantoor (1895-1999) in Amsterdam.[1] Jan de Haan trouwde met Jenny Louise Gallay, dochter van Doetinchemse architect Jean Simon Gallay, en na haar overlijden met Sara Elizabeth Wittebrood. Zijn laatste jaren woonde hij aan de Alexander Boersstraat te Amsterdam. Hij werd begraven op de Nieuwe Oosterbegraafplaats in Watergraafsmeer.

De Haan voerde tussen 1878 en 1882 de vennootschap De Haan & Avis met steenhouwer/makelaar Cornelis Avis.[2] Ze verzorgden onder meer architectuur, steenhouwerij en schoorsteenmantels.

Hij was tussen 1886 en 1915 schrijver in en redacteur van Vademecum der Bouwvakken; een van de bladen die de mede door hem opgerichte uitgeverij 'Uitgeversmaatschappij Vademecum' uitbracht. Andere bladen hadden titels als Geïllustreerde bladen, Bouwfragmenten en Decoratie-motieven.[3]

De Haan had als architect en steenhouwer affiniteit met de neorenaissancestijl. Die stijl is in bouwwijze en beelden terug te vinden in twee Amsterdamse gebouwen die als gemeentelijk monument zijn aangewezen: