Naar inhoud springen

Marcella Baete

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Marcella Baete
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Algemene informatie
Geboren 11 december 1939[1]
Geboorteplaats Gent
Overleden 14 december 2023
Overlijdensplaats Evergem
Dbnl-profiel
Website
Portaal  Portaalicoon   Literatuur

Marcella Baete (Gent, 11 december 1939Evergem, 14 december 2023) was een Vlaamse schrijfster.[2]

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Marcella Baete kwam uit een arbeidersgezin. Ze was een volkskind, studeerde voor onderwijzeres en trouwde met een slager. Na twee relatiebreuken en zestig keer verhuizen bleef zij alleen achter met haar zes kinderen.

Ze reisde jaren door Europa. Ze leed aan een alcoholverslaving en probeerde zelfmoord te plegen. Na haar herstel begon ze te schrijven, eerst gedichten in Het Rijk der Vrouw en Mijmeringen in het tijdschrift Onze Tijd. Ze volgde de Gentse Schrijversacademie en studeerde als vrije studente aan de Faculteit Letteren en Wijsbegeerte van de Universiteit Gent.

Haar eerste boek Ze zeggen dat ik gek ben verscheen in 1992 bij EPO, hiervoor werd ze in NRC Literair de vrouwelijke Louis Paul Boon genoemd. Daarna volgden de autobiografische boeken elkaar op. In 1999 reisde ze ondanks haar chronische vermoeidheidssyndroom naar Santiago de Compostella en schreef er De bondgenoot over. Kasterbant, een familiegeschiedenis die zich afspeelt tijdens de Duitse bezetting in Gent, kreeg de Ary Sleeksprijs voor proza van de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letteren. Het verscheen als feuilleton in het Nieuwsblad, maar de krant censureerde een seksueel expliciete passage, omdat de Zaak-Dutroux de gemoederen beroerde. Baete vroeg en kreeg in 2001 van de rechtbank een moreel eerherstel en een financiële schadevergoeding.

Publicaties[bewerken | brontekst bewerken]

  • Ze zeggen dat ik gek ben (1992)
  • Jeannetje Van Diependaele (1992)
  • Het donker ligt één duim voor je (1992)
  • Oceanenkind (1993)
  • Kasterbant (1994)
  • Het leven kan wreed schoon zijn (1997)
  • De bondgenoot (2000)
  • Ha, ge zijt daar (2003)
  • Ik ga dood aan jou (2004)
  • Later is voorbij (2008)

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]