Marianne Denicourt
| Marianne Denicourt | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Marianne Denicourt tijdens de 40ste Césaruitreiking 2015
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Geboortenaam | Marianne Cuau | |||
| Geboren | 14 mei 1963 | |||
| Geboorteplaats | Parijs | |||
| Land |  Frankrijk
| |||
| Werk | ||||
| Jaren actief | 1987 - heden | |||
| Beroep | Actrice | |||
| (en) IMDb-profiel | ||||
| (mul) TMDb-profiel (en) AllMovie-profiel | ||||
| ||||
Marianne Denicourt (Parijs, 14 mei 1963) is een Frans actrice, regisseur en scenarioschrijver.
Biografie[bewerken | brontekst bewerken]
Vroeger leven[bewerken | brontekst bewerken]
Marianne Cuau werd op 14 mei 1963 geboren in het 13e arrondissement van Parijs als dochter van Bernard Cuau, professor in de literatuur op de Campus de Jussieu, documentairemaker en lid van de redactie van het tijdschrift Les Temps Modernes, en Denise Zigante, een voormalig comédienne. Haar zuster Emmanuelle Cuau is ook een filmregisseur en scenarioschrijver.
Carrière[bewerken | brontekst bewerken]
Denicourt verscheen een eerste maal op het scherm in 1983 als figurante in L'Argent van Robert Bresson. Ze volgde lessen in "Drama" vooraleer ze zich na haar middelbare school inschreef in L'école des Amandiers de Nanterre waar ze werd onderwezen door Patrice Chéreau en Pierre Romans. Ondertussen speelde ze begin jaren 1990 in verschillende films zoals La Belle Noiseuse van Jacques Rivette en de middellange film La Vie des morts van Arnaud Desplechin. Deze laatste kondigde aan dat Denicourt ook zou meespelen in zijn volgende twee langspeelfimlms. Denicourt begon ook een verhouding met de regisseur.
Denicourt bleef acteren zowel in films, voor televisie als in het theater. Voor haar rol in Hippocrate werd Denicourt in 2015 genomineerd voor de César voor beste vrouwelijke bijrol.
Marianne Denicourt is sinds 2005 meter van de vereniging Afghanistan demain. Ze regisseerde voor de vereniging twee documentaires, opgenomen in Kabul: Une maison à Kaboul en Nassima, une vie confisquée die in 2009 de prix média pour l'enfance kreeg.
Controverse met filmmaker Arnaud Desplechin[bewerken | brontekst bewerken]
Denicourt werd door Juliette Binoche geïnformeerd over de inhoud van de film Rois et Reine (2005) van Arnaud Desplechin die begin jaren 1990 een relatie had met Denicourt, die grotendeels geïnspireerd was op haar leven. Daarop schreef ze samen met journalist Judith Perrignon het boek Mauvais génie, waarin ze de regisseur beschuldigde van het uitbuiten van pijnlijke elementen uit haar privéleven en hun samenzijn.[1] Ze diende in 2006 een aanklacht tegen Desplechin in en eiste 200.000 euro schadevergoeding maar dat werd op 3 april 2006 verworpen door de rechtbank.
Filmografie[bewerken | brontekst bewerken]
Als actrice[bewerken | brontekst bewerken]
Films[bewerken | brontekst bewerken]
- 1986: Hôtel de France van Patrice Chéreau
- 1987: L'Amoureuse van Jacques Doillon
- 1988: La Lectrice van Michel Deville
- 1989: Aventures de Catherine C. van Pierre Beuchot
- 1989: Comme d'habitude van Bruno Herbulot
- 1989: Vanille Fraise van Gérard Oury
- 1990: La Belle Noiseuse van Jacques Rivette
- 1991: La Vie des morts (middellange film) van Arnaud Desplechin
- 1992: La Sentinelle van Arnaud Desplechin
- 1992: L'Échange (kortfilm) van Vincent Pérez
- 1993: L'Instinct de l'ange van Richard Dembo
- 1994: Mère séropositive (kortfilmcollectie "3000 scénarios contre un virus") van Benoît Jacquot
- 1994: Bête de scène van Bernard Nissille
- 1995: 1, 2, 3 lumières! (kortfilm) van Philippe Lioret
- 1995: Les Péchés mortels van Patrick Dewolf
- 1995: Haut bas fragile van Jacques Rivette
- 1996: Le Bel Été 1914 van Christian de Chalonge
- 1996: Comment je me suis disputé… (ma vie sexuelle) van Arnaud Desplechin
- 1996: Passage à l'acte van Francis Girod
- 1996: Le Jour et la Nuit van Bernard-Henri Lévy
- 1998: Holderlin, le cavalier de la nuit van Nina Grosse
- 1998: À mort la mort! van Romain Goupil
- 1998: The Lost Son van Chris Menges
- 1998: Le Plus Beau Pays du monde van Marcel Bluwal
- 1999: L'Homme de ma vie van Stéphane Kurc
- 1999: Une pour toutes van Claude Lelouch
- 2000: Me Without You van Sandra Goldbacher
- 2000: Sade van Benoît Jacquot
- 2001: Heidi van Markus Imboden
- 2001: La Merveilleuse Odyssée de l'idiot toboggan van Vincent Ravalec
- 2001: Monique : toujours contente van Valérie Guignabodet
- 2002: Quelqu'un de bien van Patrick Timsit
- 2004: L'Américain van Patrick Timsit
- 2004: Le Domaine perdu van Raoul Ruiz
- 2009: La Sainte Victoire van François Favrat
- 2011: Une folle envie van Bernard Jeanjean
- 2013: Notre monde van Thomas Lacoste
- 2013: La Crème de la crème van Kim Chapiron
- 2013: Hippocrate van Thomas Lilti
- 2014: L'Affaire SK1 van Frédéric Tellier : Martine Monteil
- 2016: Médecin de campagne van Thomas Lilti
- 2017: Chacun sa vie van Claude Lelouch
Televisie[bewerken | brontekst bewerken]
- 1993: Julie Lescaut van Caroline Huppert (televisieserie) – Isabelle Jumeau
- 1994: Il faut qu'une porte soit ouverte ou fermée van Benoît Jacquot – La Marquise (theateradaptatie)
- 1999: Balzac van Josée Dayan (tv-film)
- 2006: Djihad van Félix Olivier (tv-film)
- 2007: Reporters – Marie Clément (televisieserie)
- 2009: Folie douce van Josée Dayan (tv-film)
- 2012: Bankable van Mona Achache (tv-film)
- 2013: Nicolas Le Floch (televisieserie)
Als regisseur[bewerken | brontekst bewerken]
- 2007: Une maison à Kaboul, documentaire
- 2008: Nassima, une vie confisquée, documentaire
Als scenarist[bewerken | brontekst bewerken]
- 1995: Haut bas fragile
Theater[bewerken | brontekst bewerken]
- 1987: Platonov van Anton Tsjechov, onder regie van Patrice Chéreau - Sacha
- 1987: Penthesilée van Heinrich von Kleist, onder regie van Pierre Romans
- 1988: Le Conte d'hiver van William Shakespeare, onder regie van Luc Bondy
- 1988-1989: Hamlet van William Shakespeare, onder regie van Patrice Chéreau - Ophélie
- 1995: Anatole van Arthur Schnitzler, onder regie van Louis-Do de Lencquesaing
- 1998: Skylight van David Hare, onder regie van Bernard Murat
- 1999: La Chambre bleue van Arthur Schnitzler, onder regie van Bernard Murat
- 2004: Une pièce espagnole van Yasmina Reza, onder regie van Luc Bondy
- 2006: La Musica van Marguerite Duras, onder regie van Nicole Aubry
- 2007: Jeanne d'Arc au bûcher van Arthur Honegger
- 2009: La Ville van Martin Crimp, onder regie van Marc Paquien
- 2011: Vitez par la voix
- 2013: Camus l'humaniste, onder regie van Gauthier Morax
- 2016: Old Times van Harold Pinter, onder regie van Benoît Giros
Prijzen en nominaties[bewerken | brontekst bewerken]
De belangrijkste:
| Jaar | Prijs | Categorie | Film | Uitslag |
|---|---|---|---|---|
| 2015 | César | Beste vrouwelijke bijrol | Hippocrate | Genomineerd |
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
- (en)
Marianne Denicourt in de Internet Movie Database - (fr) Marianne Denicourt op Allociné
Bronnen, noten en/of referenties
|