Overleg:Werkwilligheid

Term die als voorwaarde gebruikt wordt om mensen, voornamelijk werklozen toe te laten een vervangingsinkomen te bekomen van de Sociale Zekerheid. Meestal gaat het in België hierbij om het verwerven van werklozensteun of een uitkering, zoals leefloon van het OCMW. De administratieve overheid gaat er van uit dat desbetreffende aanvrager moet kunnen bewijzen voldoende te solliciteren voor een passende betrekking. Het zich laten inschrijven bij een interim-bureau kan soms onvoldoende worden geacht. Gedeeltelijke werkonbekwaamheid wordt daarenboven tevens maar matig in overweging genomen. Zelf genomen ontslag bij laatste werkgever, zeker om persoonlijke redenen, wordt steeds als werkweigering aanzien.

Tegenstanders van deze soms willekeurige afhandeling tot het alsnog verkrijgen van de financiele levensbehoefte beroepen zich op de grondwet. Deze stelt dat elk individu gelijk moet behandeld worden. Het verstrekken van een budget aan één persoon moet dan aanzien worden als het democratisch recht op het basisinkomen voor iedereen, ongeacht leeftijd. Ook is de eerste passende betrekking, "werkwilligheid" aldus; het zich kunnen kiesbaar opstellen voor gelijk welke politieke verkiezingen zonder de plicht tot het verzamelen van respectievelijke voordrachthandtekeningen. En het door de staat aanbieden van vergoedingen(riante ontslagregelingen) aan politiek hooggeplaatsten die uit eigen beweging opstappen getuigt voor vele burgers dan ook van regelrechte discriminatie.

Oorspronkelijke tekst staat bij deze op het desbetreffend overleg Aanmelden 24 nov 2005 17:09 (CET)