Teun Struycken (1969)
| Teun Struycken | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Struycken (2023)
| ||||
| Persoonlijke gegevens | ||||
| Volledige naam | Teun Huib Desiderius Struycken | |||
| Geboren | Nijmegen, 30 oktober 1969 | |||
| Nationaliteit |  Nederlands
| |||
| Partij | partijloos[1] | |||
| Werkzaamheden | ||||
| Vakgebied | Privaatrecht | |||
| Universiteit | Universiteit Utrecht | |||
| Proefschrift | De numercus clausus in het goederenrecht (2007) | |||
| Promotor | S.C.J.J. Kortmann en C.J.H. Jansen | |||
| Soort hoogleraar | Gewoon hoogleraar | |||
| Beroep | Advocaat bij NautaDutilh | |||
| Website | ||||
| ||||
Teun Huib Desiderius Struycken (Nijmegen, 30 oktober 1969) is een Nederlands advocaat en hoogleraar privaatrecht. Hij is beoogd staatssecretaris voor Rechtsbescherming in het te vormen kabinet-Schoof.
Biografie[bewerken | brontekst bewerken]
Struycken bracht zijn middelbareschooltijd door aan het Stedelijk Gymnasium Nijmegen van 1981 tot 1987[2] en studeerde vervolgens rechtsgeleerdheid aan de Universiteit Leiden, waar hij in 1992 afstudeerde. Tijdens zijn studie werd hij lid van LSV Minerva en van Mordenate College, de studievereniging voor excellente rechtenstudenten opgericht door Hein Schermers.[3] Aansluitend studeerde hij nog aan de Universiteit Panthéon-Assas (Parijs II) waar hij een diplome d'études approfondes (DEA) in het Droit privé général behaalde (1993) en aan Lady Margaret Hall, Universiteit van Oxford, waar hij in 1994 een Magister Juris behaalde.[4] Na zijn afstuderen werd hij promovendus (aio) aan de Universiteit van Tilburg bij het Schoordijk-instituut, waar hij werkte aan een proefschrift over het Nederlandse goederenrecht. Na vier jaar vervolgde hij het werk aan zijn proefschrift aan de Radboud Universiteit Nijmegen onder begeleiding van Bas Kortmann en Corjo Jansen, waar hij tevens een aanstelling als docent had. Uiteindelijk promoveerde Struycken op 24 januari 2007 cum laude te Nijmegen op het proefschrift De numerus clausus in het goederenrecht. Het proefschrift werd dat jaar tevens uitgegeven door Kluwer te Deventer in de serie Onderneming & Recht.[5]
Sinds 2002 was Struycken werkzaam als advocaat bij het kantoor NautaDutilh, waar hij is gespecialiseerd in het bank- en effectenrecht. Hij houdt zich in het bijzonder bezig met faillissementen, herstructurering en internationale financieringstransacties. In september 2008 werd hij benoemd tot partner (vennoot) van het kantoor.[6] Per 1 januari 2008 was hij tevens benoemd tot gewoon hoogleraar privaatrecht aan de Universiteit Utrecht voor één dag per week, met als leeropdracht het Europees goederenrecht.[7] Zijn oratie, gehouden op 18 maart 2010, was getiteld Over gewilde en ongewilde gemeenschap.[8] In 2010 won hij de publicatieprijs van de Vereniging voor Burgerlijk Recht (VBR) voor een analyse van het arrest Hamm q.q./ABN Amro in het Tijdschrift voor Insolventierecht. Hij is hoofdredacteur van Bedrijfsjuridische berichten (Bb) en medewerker van het tijdschrift Nederlands Internationaal Privaatrecht (NIPR).[9]
Op 13 juni 2024 werd bekend dat Struycken namens NSC beoogd staatssecretaris voor Rechtsbescherming is in het te vormen kabinet-Schoof.[10] Hij is echter geen lid van NSC en is naar eigen zeggen ook niet van plan lid van de partij te worden.[1]
Privé[bewerken | brontekst bewerken]
Struycken komt uit een juridische familie: zijn vader, prof. mr. Antoon Victor Marie Struycken (1936), was hoogleraar internationaal privaatrecht aan de Radboud Universiteit. Zijn grootvader Teun Struycken (1906-1977) was minister van Justitie;[11][12] zijn over-oudoom Teun Struycken (1873-1923) hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam en lid van de Raad van State, en diens zoon Arnold Struycken (1900-1955) adjunct-secretaris-generaal van de Raad van Europa.
Struycken is gehuwd en heeft drie kinderen.[2]
Bronnen, noten en/of referenties
|