Thalassomedon
Thalassomedon Status: Uitgestorven, als fossiel bekend Fossiel voorkomen: Laat-Krijt | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
Geslacht | |||||||||||||
Thalassomedon Welles, 1943 | |||||||||||||
Typesoort | |||||||||||||
Thalassomedon haningtoni | |||||||||||||
Skelet in het American Museum of Natural History | |||||||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | |||||||||||||
Thalassomedon op Wikispecies | |||||||||||||
|
Thalassomedon[1][2][3] is een geslacht van uitgestorven zeereptielen behorend tot de Plesiosauria. De soort leefde gedurende het Laat-Krijt in de zeeën van Noord-Amerika. De typesoort is Thalassomedon haningtoni, benoemd door Welles in 1943.
Fossiele vondsten[bewerken | brontekst bewerken]
Fossiele vondsten van Thalassomedon zijn gevonden in de Amerikaanse staten Colorado en Montana en dateren uit het Cenomanien, ongeveer 95 miljoen jaar geleden.
Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]
Thalassomedon is een van de grootste langhalzige vormen uit de Elasmosauridae, met een holotype van 10,86 meter lang en een gewicht van meer dan 4,44 ton. Er is echter een grotere schedel, wat duidt op een veel groter dier, mogelijk tot 11,6 meter. De nek is ook erg lang; deze omvat tweeënzestig wervels en is ongeveer 5,9 meter lang - meer dan de helft van de totale lengte. De schedel is zevenenveertig centimeter lang, met vijf centimeter lange tanden. De vinnen waren ongeveer anderhalf tot twee meter. Er zijn stenen gevonden in het maaggebied, waardoor sommigen denken dat ze werden gebruikt voor ballast of spijsvertering. Als het laatste het geval is, zou de werking van de maag ervoor zorgen dat de stenen het ingenomen voedsel hielpen vermalen.
Ontdekking[bewerken | brontekst bewerken]
Dit geslacht van plesiosauriërs leefde ongeveer 95 miljoen jaar geleden in Noord-Amerika - dit plaatst het tijdens het Cenomanien. Zijn naaste verwant is Elasmosaurus, en beide behoren tot de familie Elasmosauridae. Er zijn zes exemplaren van verschillende staat van bewaring te zien in verschillende musea in de Verenigde Staten.
Literatuur
- Welles, S. P., 1943, Elasmosaurid Plesiosaurs with description of new material from California and Colorado: Memoirs of the University of California, v. 13, n. 3, p. 125-254.
- Zawisha, P. H. and Lee, I.; 1995; The preparation, design, fabrication, engineering and installation of a mount for Thalassomedon haningtoni (long-necked plesiosaur); Journal of Vertebrate Paleontology; 15(3, Suppl.) pp.61; University of Oklahoma
- Carpenter, K. (1999). "Revision of North American elasmosaurs from the Cretaceous western interior." Paludicola, 2(2): 148-173.
- Sachs, S.; Lindgren, J.; Madzia, D.; Kear, B. P. (2021). "Cranial osteology of the mid-Cretaceous elasmosaurid Thalassomedon haningtoni from the Western Interior Seaway of North America". Cretaceous Research. 123: Article 104769. doi:10.1016/j.cretres.2021.104769. S2CID 234055157.
Noten
- ↑ Thalassomedon. www.prehistoric-wildlife.com. Geraadpleegd op 24-02-2023.
- ↑ (en) Thalassomedon. Plesiosaur Directory. Geraadpleegd op 24-02-2023.
- ↑ Fossilworks: Thalassomedon. www.fossilworks.org. Geraadpleegd op 24-02-2023.
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Thalassomedon op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.