Tin(II)fluoride

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Tin(II)fluoride
Structuurformule en molecuulmodel
kristalstructuur
Algemeen
Molecuulformule SnF2
IUPAC-naam tin(II)fluoride
Andere namen tindifluoride
Molmassa 156,706806 g/mol
SMILES
F[Sn]F
InChI
1S/2FH.Sn/h2*1H;/q;;+2/p-2
CAS-nummer 7783-47-3
EG-nummer 231-999-3
PubChem 24550
Wikidata Q204962
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
CorrosiefSchadelijk
Gevaar
H-zinnen H302 - H315 - H318
EUH-zinnen geen
P-zinnen P280 - P305+P351+P338
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast
Kleur wit
Dichtheid 4,57 g/cm³
Smeltpunt 215 °C
Kookpunt 850 °C
Oplosbaarheid in water 350 g/L
Goed oplosbaar in water
Geometrie en kristalstructuur
Kristalstructuur monoklien kristalstelsel
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Tin(II)fluoride is een tinzout van waterstoffluoride, met als brutoformule SnF2.

Synthese[bewerken | brontekst bewerken]

Tin(II)fluoride kan bereid worden door zuiver tin of tin(II)oxide te laten reageren met waterstoffluoride:

Toepassingen[bewerken | brontekst bewerken]

Tin(II)fluoride wordt in geringe hoeveelheden gebruikt in tandpasta, waar het dient als bron voor fluoride. Door de aanwezigheid van het fluoride-ion wordt het apatiet in het tandglazuur ten dele omgezet in fluorapatiet, dat resistenter is ten opzichte van door bacteriën afgescheiden zuren.

Websites[bewerken | brontekst bewerken]