Belgian Challenge Open 2014

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Werk aan de winkel Dit artikel staat op een nalooplijst. Als de inhoud op verifieerbaarheid gecontroleerd is, kan dit sjabloon verwijderd worden. Geef dat ook aan op de betreffende nalooplijst. Bekijk ook de bewerkingsgeschiedenis om te zien of anderen hier al aan gewerkt hebben.

Het Belgisch Challenge Open is een golftoernooi van de Europese Challenge Tour. Het wordt gespeeld van donderdag 19 t/m zondag 22 juni op de Cleydael Golf & Country Club in Aartselaar. Titelverdediger is Daniel Gaunt die het toernooi in 2013 won nadat hij Wil Besseling op de eerste play-off hole met een birdie versloeg. Het prijzengeld is weer € 160.000 waarvan de winnaar € 25.000 krijgt.

Verslag[bewerken | brontekst bewerken]

De par van de baan is 71.

Ronde 1[bewerken | brontekst bewerken]

Dave Coupland, Nicolo Ravano en amateur Kevin Hesbois speelden donderdagochtend de eerste holes in zes slagen onder par, maar daarna liepen de scores uiteen. Coupland maakte nog twee birdies en eindigde als leider en Ravano en Hesbois moesten de 5de plaats delen met zeven andere spelers, w.o. Robin Kind en Hugues Joannes.

Ronde 2[bewerken | brontekst bewerken]

De 21-jarige Jason Palmer, die in 2006 het Italiaans Amateur Kampioenschap won, speelde vrijdagochtend wederom ruim onder par en nam de leiding over. Hij werd 's middags door niemand ingehaald.
Maarten Lafeber speelde heel wisselvallig en had na 15 holes een eagle, 4 birdies, 4 bogeys en een triple bogey op zijn kaart. Op hole 17 volgde nog een dubbel-bogey. Robin Kind begon mooi met twee birdies in zijn eerste drie holes maar stond na 11 holes weer level par. Wil Besseling maakte op zijn 17de hole nog een birdie en haalde daardoor net de cut. Van de vijf amateurs haalde alleen Kevin Hesbois het weekend.

Ronde 3[bewerken | brontekst bewerken]

Tegen de tijd dat Harrold moest starten, was hij al door STalter ingehaald, en stonden Fritsch, Cazaubon, Coupland, PAlmer en Andrea Rota allen op -13. Jason Palmer bleef negen holes lang op -13 staan, maar Rodolfo Cazaubon, Florian Fritsch, William Harrold en Joël Stalter speelden onder par en kwamen na acht holes ook op -13. Cazaubon uit Mexico speelde in 2013 nog in het US Amateur en werd daarna professional. Hij ging naar de Tourschool en haalde Stage 2. Harrold ging ook naar de Tourschool, hij haalde de Final Stage en speelt sindsdien op de Challenge Tour. Stalter werd in 2014 professional, hij speelt op invitatie en dit is zijn tweede prof-toernooi. Drie van de vijf leiders zijn dus nieuwelingen op deze Tour.
Alleen Harrold speelde de laatste negen holes niet boven par waardoor hij de nieuwe leider werd. Stalter viel terug naar -10,

Robin Kind stond na negen holes al op -5, maar maakte daarna nog drie bogeys. Hugues Joannes maakte ook vijf birdies en scoorde -3. De beste dagronde was een -7 van Paul McKecknie, die daardoor naar de 4de plaats steeg.

Ronde 4[bewerken | brontekst bewerken]

Tegen de tijd dat Harrold op de eerste tee stond, was hij ingehaald door Stalter, die drie holes voor hem speelde. Ook stonden zes spelers al op -13. Harrold begon met een birdie, waarna hij alleen op de 2de plaats stond en na drie holes stond hij gelijk met Stalter op -15. Stalter stond daarna weer aan de leiding, maar gaf die uit handen met drie bogeys op hole 14-15-16. Harrold en Fritsch, die samen in de laatste partij speelden, eindigden samen op -18, Harrold won de play-off met een par.


Naam CTR OWGR Score R1 Nr Score R2 Totaal Nr Score R3 Totaal Nr Score R4 Totaal Nr Play-off
Vlag van Engeland William Harrold 155 = 70 -1 T45 63 -8 -9 T5 67 -4 -13 1 66 -5 -18 T1 1
Vlag van Duitsland Florian Fritsch 43 709 64 -7 2 68 -3 -10 T3 69 -2 -12 T2 65 -6 -18 T1 2
Vlag van Engeland Jason Palmer 79 1215 66 -5 T5 63 -8 -13 1 73 +2 -11 T4 66 -5 -16 T3
Vlag van Engeland Dave Coupland 23 790 63 -8 1 72 +1 -7 T9 67 -4 -11 T4 66 -5 -16 T3
Vlag van Frankrijk Joël Stalter 179 = 68 -3 T21 64 -7 -10 T3 70 -1 -11 T4 67 -4 -15 5
Vlag van Mexico Rodolfo Cazaubon = = 65 -6 T3 66 -5 -11 2 70 -1 -12 T2 72 +1 -11 T11
Vlag van België Hugues Joannes 26 662 66 -5 T5 71 par -5 T17 68 -3 -8 T16 69 -2 -10 T15
Vlag van Nederland Robin Kind 130 1296 66 -5 T5 71 par -5 T17 69 -2 -7 T23 69 -2 -9 T21
Vlag van Nederland Wil Besseling 100 680 71 par T65 69 -2 -2 T44 72 +1 -1 T60 69 -2 -3 T51
Vlag van België Kevin Hesbois (Am) = 1562 66 -5 T5 70 -1 -6 T12 74 +3 -3 T49 72 +1 -2 T54
Vlag van België Laurent Richard = 1562 69 -2 T31 73 +2 par MC
Vlag van België Dewi Merckx (Am) = = 73 +2 T99 70 -1 +1 MC
Vlag van België Dimitri Van Doren = = 72 +1 T85 72 +1 +2 MC
Vlag van Nederland Floris de Vries 169 1347 75 +4 T124 69 -2 +2 MC
Vlag van België Michiel Vyncke = = 75 +4 T124 69 -2 +2 MC
Vlag van België Pierre Relecom 103 1342 70 -1 T45 74 +3 +2 MC
Vlag van België Rens Megens = = 72 +1 T85 72 +1 +2 MC
Vlag van België Christopher Mivis 57 1090 72 +1 T85 73 +2 +3 MC
Vlag van België Guillaume Watremez 165 1562 74 +3 T112 71 par +3 MC
Vlag van België Gael Seegmuller = 1506 73 +2 T99 73 +2 +4 MC
Vlag van België Mathias Boesmans (Am) = = 76 +5 T135 71 par +5 MC
Vlag van Nederland Maarten Lafeber 63 953 73 +2 T99 74 +3 +5 MC
Vlag van Nederland Tim Sluiter 182 585 75 +4 T124 72 +1 +5 MC
Vlag van Nederland Xavier Ruiz Fonhof = = 76 +5 T135 72 +1 +6 MC
Vlag van België Alan De Bondt (Am) = = 72 +1 T85 76 +5 +6 MC
Vlag van België Gerald Gresse = 1562 75 +4 T124 73 +2 +6 MC
Vlag van België Didier De Vooght = 1508 73 +2 T99 75 +4 +6 MC
Vlag van België Maxene De Craecker (Am) = = 81 +10 T153 69 -2 +8 MC
Vlag van België Arnaud Beaupain = = 77 +6 T141 75 +4 +10 MC
Vlag van België Gil Debusscher (Am) = = 77 +6 T141 76 +5 +11 MC
Vlag van België Antoine Dumont = = 74 +3 T112 80 +9 +12 MC
Vlag van België Olivier Withofs = = 80 +9 T151 74 +3 +12 MC
Vlag van België Jonathan Davin = = 81 +10 T153 83 +12 +22 MC
Leider Toernooirecord CTR = Challenge Tour Ranking OWGR MC = missed cut = cut gemist

Spelers[bewerken | brontekst bewerken]

Challenge Tour



Invitaties
Belgische PGA
Amateurs

WAGR = wereldranglijst