Bram Nuytinck

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Bram Nuytinck
Bram Nuytinck
Persoonlijke informatie
Volledige naam Bram Johannes André Nuytinck
Geboortedatum 4 mei 1990
Geboorteplaats Malden, Vlag van Nederland Nederland
Lengte 190 cm
Been Links
Positie Centrale verdediger
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Nederland N.E.C.
Rugnummer 17
Contract tot 30 juni 2026
Jeugd
1998–2001
2001–2009 		Vlag van Nederland SV Juliana '31
Vlag van Nederland N.E.C.
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2009–2012
2012–2017
2017–2022
2023
2023– 		Vlag van Nederland N.E.C.
Vlag van België RSC Anderlecht
Vlag van Italië Udinese
Vlag van Italië Sampdoria
Vlag van Nederland N.E.C. 		74 (7)
115 (5)
133 (3)
19 (0)
27 (0)
Interlands
2010
2010–2013 		Vlag van Nederland Nederland –20
Vlag van Nederland Nederland –21 		1 (0)
23 (2)
* Bijgewerkt op 31 maart 2024
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Bram Nuytinck (Malden, 4 mei 1990) is een Nederlands voetballer die doorgaans als centrale verdediger speelt. Hij tekende in juni 2023 een contract voor drie seizoenen bij N.E.C., dat hem transfervrij overnam van Sampdoria.

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

N.E.C.[bewerken | brontekst bewerken]

Nuytinck begon op achtjarige leeftijd met voetballen bij SV Juliana '31 in Malden. In 2001 kwam hij in de jeugdopleiding van N.E.C. Begin 2009 werd hij door trainer Mario Been bij de selectie van het eerste elftal gehaald en in maart tekende hij een tweejarig contract. Op 23 december maakte hij onder trainer Wiljan Vloet zijn debuut in het eerste elftal in de uitwedstrijd om de KNVB beker tegen FC Groningen (eindstand 0-2). Hij kwam na 53 minuten in het veld voor Patrick Pothuizen. De eerste basisplaats kreeg Nuytinck in de wedstrijd tegen Sparta (1-0) op 30 januari 2010. Twee weken later was Nuytinck meteen twee keer trefzeker in de thuiswedstrijd met NAC Breda. Het waren zijn eerste goals in het profvoetbal. In zijn zesde wedstrijd voor N.E.C. tegen Roda JC Kerkrade pakte hij twee geel keer, waardoor hij met rood van het veld moest. Na zijn schorsing van één wedstrijd was hij meteen weer basisspeler.

In zijn eerste volledige seizoen bij N.E.C. (2010/11) miste Nuytinck slechts twee competitiewedstrijden. In januari 2011 sloeg Nuytinck een bod van CA Osasuna af omdat hij zich vooralsnog in Nijmegen verder wilde ontwikkelen.[1] Hij begon zijn derde seizoen met een doelpunt in de openingswedstrijd tegen Sc Heerenveen (2-2). Tussen oktober en december 2011 miste Nuytinck een kleine twee maanden door een knieblessure. In het voorjaar van 2012 toonden ook Napoli, Juventus, Ajax en Everton interesse in de aanvoerder van Jong Oranje. Hij bleef bij N.E.C. en eindigde als achtste. Nadat hij de opener van het seizoen 2012/13 tegen Heerenveen had gemist, scoorde hij tegen AFC Ajax de eerste van het seizoen, in een 1-6 nederlaag. De week erop speelde hij zijn laatste wedstrijd voor N.E.C., waarvoor hij tot 77 wedstrijden en zeven goals kwam.

Anderlecht[bewerken | brontekst bewerken]

Op 31 augustus 2012, de laatste dag van de transfermarkt, werd bekend dat Nuytinck een vierjarig contract getekend had bij RSC Anderlecht.[2] Hij debuteerde op 15 september tegen Lierse SK. Op 18 september maakte hij tegen AC Milan zijn Champions League-debuut. Het bleef 0-0 en Nuytinck speelde negentig minuten. In zijn eerste jaar werd hij onder de Nederlandse trainer John van den Brom kampioen van België. Hij miste na zijn debuut slechts één competitiewedstrijd. In alle competities speelde hij 43 wedstrijden voor Anderlecht dat seizoen.

In zijn tweede seizoen was hij regelmatig wisselspeler, maar hij speelde nog steeds 31 wedstrijden. In maart van dat seizoen werd Van den Brom ontslagen en kreeg routinier Olivier Deschacht veelal de voorkeur boven Nuytinck.[3] In het seizoen 2014/15 startte hij als basisspeler en miste hij in de eerste zeven wedstrijden geen minuut. Daarna lag hij echter van september tot januari uit de roulatie door een teenblessure. Dat seizoen speelde hij dus maar vijftien wedstrijden.

Nuytinck begon het seizoen 2015/16 als wisselspeler maar vocht zich na de winterstop terug in de basis. In zijn vijfde en laatste seizoen in België was hij weer onbetwist basisspeler. Hij speelde 44 wedstrijden in alle competities. In totaal speelde Nuytinck 157 wedstrijden voor Anderlecht. Hij scoorde daarin vijf goals en gaf drie assists.

Udinese[bewerken | brontekst bewerken]

Nuytinck tekende in juli 2017 een contract tot medio 2021 bij Udinese, de nummer twaalf van de Serie A in het voorgaande seizoen. Op 12 augustus maakte hij zijn debuut voor Udinese in de Coppa Italia-wedstrijd tegen Frosinone (3-2 overwinning). Op 27 augustus maakte hij zijn eerste doelpunt in de Serie A tegen SPAL. In zijn eerste seizoen bij Udinese was hij meteen basisspeler en kwam hij tot 30 wedstrijden, terwijl Udinese dertiende eindigde.

In de twee seizoenen daarna was hij ook nagenoeg altijd basisspeler. Hij speelde respectievelijk 27 en 28 wedstrijden per seizoen en eindigde met Udinese in de middenmoot. Op 21 april 2021 was hij in de Serie A-wedstrijd tegen Cagliari voor het eerst aanvoerder, door een schorsing van vaste aanvoerder Rodrigo De Paul. Het seizoen erop nam hij De Paul de aanvoerdersband over, toen hij vertrok naar Atlético Madrid. Hij speelde 29 wedstrijden dat seizoen, waarvan de meeste als aanvoerder.

In het seizoen 2022/23 was hij voor het eerst sinds zijn debuut in de Serie A geen vaste basisspeler bij Udinese. Hoewel hij de eerste vier speelrondes in de basis startte, kwam hij in de acht wedstrijden daarna niet tot minuten. Die winterstop leek het er dan ook op dat Nuytinck, na 143 wedstrijden en drie goals in zes seizoenen, Udinese zou verlaten.

Sampdoria[bewerken | brontekst bewerken]

Op 2 januari 2023 maakte Nuytinck na 5,5 jaar bij Udinese de overstap naar Sampdoria, dat hem een contract aanbood tot het einde van het seizoen. Dit contract zou automatisch worden verlengd wanneer Sampdoria zich zou handhaven in de Serie A. Op het moment van arriveren van Nuytinck stond Sampdoria negentiende met zes punten uit vijftien wedstrijden, zeven punten minder dan Spezia, dat op dat moment op de veilige zeventiende plek stond. Nuytinck speelde negentien wedstrijden met Sampdoria, maar degradeerde aan het einde van het seizoen, waardoor zijn contract automatisch afliep.

N.E.C.[bewerken | brontekst bewerken]

Op 23 juni 2023 werd bekend dat Nuytinck na een afwezigheid van elf jaar weer terugkeerde bij N.E.C., waar hij een contract tekende voor drie seizoenen. Hij kreeg in de openingswedstrijd tegen SBV Excelsior meteen vier goals om de oren. In de derde speelronde tegen RKC Waalwijk (3-0 winst) was hij door een blessure van Lasse Schöne voor het eerst aanvoerder van N.E.C. Op 24 februari 2024 speelde Nuytinck zijn honderdste wedstrijd voor N.E.C. Op 21 april stond hij als aanvoerder aan de aftrap tijdens de bekerfinale tegen Feyenoord, dat met 0-1 won.

Clubstatistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Seizoen Club Competitie Competitie Beker Europa Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
2009/10 N.E.C. Vlag van Nederland Eredivisie 13 2 1 0 — 14 2
2010/11 32 2 0 0 32 2
2011/12 27 2 2 0 29 2
2012/13 2 1 0 0 2 1
Club totaal 74 7 3 0 0 0 77 7
2012/13 Anderlecht Vlag van België Eerste klasse 33 1 5 0 5 0 43 1
2013/14 23 1 3 0 5 0 31 1
2014/15 11 0 2 0 2 0 15 0
2015/16 18 2 2 0 4 0 24 2
2016/17 30 1 2 0 12 0 44 1
Club totaal 115 5 14 0 28 0 157 5
2017/18 Udinese Vlag van Italië Serie A 27 1 3 0 — 30 1
2018/19 27 0 0 0 27 0
2019/20 26 0 2 0 28 0
2020/21 20 1 1 0 21 1
2021/22 27 1 2 0 29 1
2022/23 6 0 2 0 8 0
Club totaal 133 3 10 0 0 0 143 3
2022/23 Sampdoria Vlag van Italië Serie A 19 0 0 0 — 19 0
Club totaal 19 0 0 0 0 0 19 0
2023/24 N.E.C. Vlag van Nederland Eredivisie 28 0 4 0 — 32 0
Club totaal 102 7 7 0 0 0 109 7
TOTAAL 369 15 31 0 28 0 428 15

Internationaal[bewerken | brontekst bewerken]

Hij zat verschillende keren in de (voor)selectie van het Nederlands Beloftenelftal. Op 2 september 2010 debuteerde hij als invaller voor Jong Oranje in een uitwedstrijd tegen Spanje. Hij werd na het vertrek van Jeffrey Bruma naar het Nederlands elftal aanvoerder van Jong Oranje.

Privé[bewerken | brontekst bewerken]

Naast het voetbal studeerde hij Management Economie en Recht aan de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen, maar rondde deze studie niet af. Zijn vader André Nuytinck is emeritushoogleraar personen- en familierecht aan de Radboud Universiteit Nijmegen en de Erasmus Universiteit.[4]

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Competitie Aantal Jaren
Nationaal
Belgisch kampioen 3x 2012/13, 2013/14, 2016/17
Belgische Supercup 3x 2013, 2014, 2017

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Bram Nuytinck van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bram_Nuytinck&oldid=67456922"