David van der Kellen (II)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
David van der Kellen
Van der Kellen, door Johan Cohen Gosschalk
Persoonsgegevens
Bijnaam David van der Kellen (II), David van der Kellen jr.
Geboren Amsterdam, 23 september 1804
Overleden Utrecht, 30 maart 1879
Geboorteland Nederland
Beroep(en) medailleur, stempelsnijder
RKD-profiel
Portaal  Portaalicoon   Kunst & Cultuur
Stempel van David van der Kellen voor de voorzijde van een gedenkpenning ter gelegenheid van een bezoek van koning Willem II (1841) aan 's Rijks Munt

David van der Kellen (Amsterdam, 23 september 1804Utrecht, 30 maart 1879) was een Nederlands graveur, medailleur en stempelsnijder.[1] Ter onderscheid van zijn gelijknamige vader en zoon, wordt hij in de literatuur vermeld als David van der Kellen (II), David van der Kellen jr. en David van der Kellen Davidszoon.

Leven en werk[bewerken | brontekst bewerken]

David van der Kellen werd op 7 oktober 1804 gedoopt als zoon van stempelsnijder David van der Kellen sr. (1764-1825) en Anna Elizabeth Trouwman. Hij kreeg les bij het Genootschap Kunstliefde en van zijn vader. In 1821 werd hij leerling-stempelsnijder bij 's Rijks Munt in Utrecht. Na het overlijden van zijn vader volgde hij J.P. Schouberg op als stempelsnijder en in 1852 werd hij benoemd tot eerste stempelsnijder.[2] Van der Kellen sneed onder meer het portret van koning Willem II, naar een ontwerp van Louis Royer, voor de rijksdaalders en guldens. De stempel voor de rijksdaalder moest al snel worden vernieuwd, nadat bleek dat het oor van de koning te laag was geplaatst. Van der Kellen ontwierp negotiepenningen met de portretten van Willem II en Willem III en diverse andere (gedenk)penningen. Hij maakte ook etsen en lithografie.[3] Hij nam onder meer deel aan tentoonstellingen van Levende Meesters in Den Haag (1835)

Van der Kellen trouwde in 1826 met Hanriette Fricederica Menger (1808-1886).[4] Zij werden de ouders van onder anderen David, Johan Philip, Johannes en Hendrika van der Kellen, die allen artistieke aspiraties hadden. David van der Kellen gaf les aan zijn zoons en zijn zwager Johan Philip Menger.

David van der Kellen werd benoemd tot lid van het Provinciaal Utrechts Genootschap van Kunsten en Wetenschappen (1857) en werd onderscheiden als ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw en ridder in de Orde van de Eikenkroon (1849).[5] Hij overleed op 74-jarige leeftijd.[6]

Enkele werken[bewerken | brontekst bewerken]

Galerij[bewerken | brontekst bewerken]

Museale collecties[bewerken | brontekst bewerken]

Van der Kellens werk is opgenomen in de collecties van onder andere het Centraal Museum en het Teylers Museum en in de Nationale Numismatische Collectie.[7]

Zie de categorie David van der Kellen jr. van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.