Gebruiker:Paul2/Kladblok
|
| Dit is het persoonlijke kladblok van Paul2. |
| Een kladblok is een subpagina van iemands gebruikerspagina. Het dient als testruimte voor de gebruiker en om nieuwe artikelen of langere toevoegingen aan bestaande pagina's voor te bereiden. Let op: je kladblok opslaan gaat met de knop 'publiceren'. De pagina wordt daarmee nog niet in de openbare encyclopedie geplaatst en blijft een kladpagina. De kladblokpagina is wel zichtbaar (voor iedereen die wat meer van Wikipedia) en mag dus geen onoorbare dingen te bevatten. |
| Het is, ook in een kladblok, uitdrukkelijk niet toegestaan om zonder toestemming auteursrechtelijk beschermd materiaal van derden te publiceren. |
| Enkele handige links: Spiekbriefje | Snelcursus Andere testplaatsen: De algemene zandbak | De probeerpagina van de snelcursus | De sjabloonzandbak |
---
Nog te doen: Wim Heldens - Outway - Straatcultuur - Casper Reinders - Misset Horeca - Wasteland (party) - Casa Rosa - Eijlders - Reguliersklooster - Bedrijveninvesteringszone - Lange Leidsedwarsstraat - Escape (club)
Gebruiker:Paul2/Homo-emancipatie
- Laurens Buijs, Loop mee door het Amsterdamse homonachtleven en zie hoe makkelijk je daar kunt verdwalen, op: De Correspondent, 12 juli 2016.
Lhbt-archief[bewerken | brontekst bewerken]
Een lhbt-archief is een archief waar documenten worden bewaard met betrekking tot de geschiedenis van homoseksuele mannen, lesbische vrouwen, biseksuele mensen en transgender personen. Aanvankelijk werd alleen aandacht besteed aan de eerstgenoemde groepen en sprak men van een homo- en/of lesbisch archief.
Nederland[bewerken | brontekst bewerken]
Van de drie samenstellende delen van IHLIA LGBTI Heritage is Homodok het oudste. Dit werd in 1978 opgericht als het Dokumentatiecentrum Homostudies. Het was verbonden met de ook in 1978 opgerichte werkgroep Homostudies aan de Universiteit van Amsterdam (UvA) en was gevestigd in het Baschwitz Instituut aan de Weteringschans. De doelstelling was het toegankelijk maken en verzamelen van informatie en materiaal op het gebied van homoseksualiteit en dat beschikbaar te stellen als studiemateriaal. Het tijdschrift Homologie was een belangrijk medium waarmee de collectie van het Homodok bredere bekendheid kreeg. In 1988 nam het Homodok de Van Leeuwenbibliotheek over, die bestond uit wat Jaap van Leeuwen had weten te reconstrueren van de bibliotheek van het vroegere NWHK, diens privécollectie en de eveneens door hem opgezette oude bibliotheek van het COC. Later nam het Homodok ook de COC-bibliotheek met werken van na 1970 over.
De collectie groeide dusdanig dat het onderbrengen daarvan steeds problematischer werd. In 1989 verhuisde het Homodok naar het Spinhuis aan de Oudezijds Achterburgwal en in 2000, samen met het Lesbisch Archief Amsterdam, naar een pand aan de Nieuwpoortkade 2A op een bedrijventerrein in het stadsdeel Bos en Lommer. Om de collectie beter toegankelijk te maken werd samen met het Anna Blaman Huis (zie onder) een speciale thesaurus ontwikkeld, de Homosaurus.
Het Lesbisch Archief Amsterdam werd in 1982 opgericht om het lesbisch leven in Amsterdam te bewaren en zichtbaar en toegankelijk te maken. Tot 2000 was het gevestigd in een verzamelgebouw aan de Eerste Helmersstraat in het stadsdeel Oud-West.
Het Anna Blaman Huis in Leeuwarden werd in 1982 opgericht als Lesbisch Archief Leeuwarden om de lesbische emancipatiestrijd met informatie te ondersteunen. Aanvankelijk ontwikkelde het zich tot een centrum waar ook informatie voor de vrouwenemancipatie en de strijd voor zwarte, migranten-, en vluchtelingenvrouwen (ZMV) verzameld werd. Maar rond 1990 ging het zich meer richten op lhbt-terrein en besloot men tot samenwerking met het Homodok en het Lesbisch Archief Amsterdam.
Omdat de drie organisaties naar elkaar toe groeiden en in dezelfde subsidievijver visten werd in 1999 besloten tot de fusie en de oprichting van IHLIA met vestigingen in Amsterdam en Leeuwarden (het Anna Blaman Huis). Dat was gevestigd in een pand aan het Noordvliet in Leeuwarden en verhuisde in 2011 naar de Openbare Bibliotheek Leeuwarden. Wegens een oplopend financieel tekort werd deze vestiging IHLIA Leeuwarden, voorheen het Anna Blaman Huis, per 1 oktober 2013 gesloten. De in Leeuwarden opgebouwde collectie is ondergebracht bij Tresoar en de Bibliotheekservice Friesland. De AVM-collectie is geschonken aan het COC Fryslân. Het grootste deel van de in het Anna Blaman Huis aanwezige niet-Friese archieven, affiches en de muziekcollectie werden overgebracht naar de IHLIA-vestiging in Amsterdam.[1]
België[bewerken | brontekst bewerken]
Naast lhbt-musea zijn er ook lhbt-archieven, zoals IHLIA LGBTI Heritage in Amsterdam, het Lesbisch Archief Nijmegen in Nijmegen, het Fonds Suzan Daniel in Gent en het Centrum Schwule Geschichte (CSG) in Keulen.
Gaysite[bewerken | brontekst bewerken]
| GaySite.nl | ||||
|---|---|---|---|---|
| Type | Nieuwswebsite | |||
| Taal | Nederlands | |||
| Registratie | Geen | |||
| Status | Non-actief | |||
| Link | www.gaysite.nl | |||
| ||||
GaySite.nl was van 1999 tot 2020 een Nederlandse website met voornamelijk nieuwsberichten gericht op homoseksuelen.
20 jaar: https://www.rodi.nl/schagen/151295/unieke-mijlpaal-gaysite-nl-20-jaar-
Tiemon Hofman: zie Koenders p. 452-454
verslag stonewall-rellen: http://www.back2stonewall.com/2023/06/history-the-stonewall-riots-june-28.html
Rob Peetoom[bewerken | brontekst bewerken]
Rob Peetoom is een Nederlandse keten van kapperszaken met in .. vestigingen verspreid over het land.
De eerste kapperszaak van Rob Peetoom was die in Santpoort-Zuid die in 1969 geopend werd.
Homonopolis[bewerken | brontekst bewerken]
| Homonopolis | ||||
|---|---|---|---|---|
| Aantal spelers | 2-6 | |||
| Leeftijd | Vanaf 12 jaar | |||
| Speelduur | 1,5-6 uur | |||
| Moeilijkheidsgraad | Vrij gemakkelijk | |||
| Kennis | Met dobbelstenen gooien, tellen, sociale troeven | |||
| ||||
Homonopolis is een variant op het bekende bordspel Monopoly. Het werd in 1994 uitgebracht.
Het spelbord heeft de vorm van een roze driehoek, die sinds de jaren zestig een geuzenteken van de homobeweging. De vakjes hebben allemaal een homothema, zo zijn er in plaats van winkelstraten de bekende homo-uitgaansstraten, zoals...
Het spel was bedacht door vormgever en striptekenaar Stef de Knegt en uitgebracht door de stichting World Gay Center van Alex Kröner. Het werd in 1994 gelanceerd in de befaamde discotheek iT en de opbrengsten waren bedoeld voor het badenproject van Hellun Zelluf: het plan was om op drie ziekenhuisafdelingen een ligbad aan te leggen waar hiv-patiënten veel baar bij hadden, wat zo'n 20.000 gulden per badkamer kostte. Omdat de verkoop van het spel tegenviel werd een deel van de kosten door de initiatiefnemers uit eigen zak betaald.[2]
Wasteland[bewerken | brontekst bewerken]
Wasteland is een jaarlijks feest voor liefhebbers van fetisjes dat in 1994 voor het eerst gehouden werd in Amsterdam en sinds 2007 plaatsvind in de North Sea Venue (Hemkade) in Zaandam.
De eerste editie van Wasteland werd georganiseerd door .. en
Externe link
Pride Award 2019: Youtuber Jessie Maya en COC voorlichter Krzysztof Dobrowolksi-Onclin
Driekant[bewerken | brontekst bewerken]
Driekant is een LHBT-studentenvereniging
De eerste keer dat een homoseksueel en een lesbisch paar op de Nederlandse televisie te zien waren, was in december 1964 in het programma Achter het Nieuws, zij het van achteren in beeld gebracht en met een gefingeerde naam.[3] Een homoseksuele man in de hoofdrol was voor het eerst te zien in de erotische thriller De vierde man uit 1983, naar een roman van Gerard Reve. Het eerste lesbische stel was te zien in de serie Vrouwenvleugel, die van 1993 t/m 1995 op de Nederlandse tv was en de eerste zoen tussen twee vrouwen was in 1994 in de soapserie Goede tijden, slechte tijden. In de Vlaamsche pot uit 1990-1994 ging over een homostel dat een restaurant runt. De jeugdserie SpangaS introduceerde in 2007 een homoseksuele verhaallijn en in 2016 het transgenderpersonage Caro Out. Iets voorzichtiger is Goede tijden, slechte tijden waarin februari 20111 de eerste vrijpartij tussen twee mannen te was en in 2014 vond in dezelfde serie het eerste homohuwelijk plaats. In de film Simon was dit al tien jaar eerder het geval. Homoseksuele mannen en vrouwen met een andere etnische achtergrond en biseksuele personen komen nog zelden in Nederlandse films en tv-series voor.[4]
De bekende cafés XO aan de grote Markt 8 en Studio aan de grote markt 25 werden in 2007 verkocht aan de amsterdamse horeca-ondernemers Remco Poelmans en rené Boerdam. De laatste was al eigenaar van De Jaren, walem en Het Paleis. Studio was van Theo Miedema en XO van Hans en Imca Nieuwburg[5]
Café Bern is een café aan de Nieuwmarkt 9 in Amsterdam. Het cafe werd begin jaren 80 geopend door Helmut Winzeler, een kernfysicus uit Zwitserland, die in 2001 overleed. De zaak staat bekend om het ouderwetse interieur en menukaart, met klassieke gerechten als kaasfondue, entrecote en bonensla. In 2015 werd de zaak gerenoveerd, zonder veel zichtbare veranderingen aan het interieur.[6]
Cafe de la Rue
Café de la Rue in de Kolomstraat in Molenbeek vraagt de klassering aan. Het café bestaat al sinds 1931, en organiseert al decennia lang diner-voorstellingen.
Met de klassering hoopt eigenaar Guido Vanderhulst het patrimonium en de geschiedenis van de plek te beschermen.
“Als Café de la Rue geklasseerd is, mag daar in de toekomst geen ander soort zaak meer komen”, zegt hij aan La Capitale. Graag wil hij zowel de gevel, het café als het interieur, met typische eiken banken, beschermen. Om de zaak wat vooruit te helpen, heeft hij ook een petitie opgestart, die op dit moment 200 handtekeningen heeft.
De Kolomstraat in Molenbeek was vroeger bezaaid met cafés. Vandaag is Café de la Rue de enige overgebleven zaak. Het gebouw zelf dateert van 1887. In 1926 trok er een caberet in, dat in 1931 een café werd. Vandaag houdt dat café al 31 jaar diner-voorstellingen, en dat zo'n één à twee keer per maand.
Hoppe (café)[bewerken | brontekst bewerken]
Hoppe is een café aan het Spui in de binnenstad van Amsterdam. De zaak werd in 1670 geopend en is daarmee een van de oudste nog bestaande cafés van de stad.
Eijlders[bewerken | brontekst bewerken]
Eijlders is een café aan het Leidseplein in de binnenstad van Amsterdam. De zaak werd in 1940 geopend en
Op 24 december 2020 bestond de zaak 80 jaar, wat door de coronapandemie echter niet gevierd kon worden.[8]
Motor Sportclub Amsterdam[bewerken | brontekst bewerken]
De Motor Sportclub Amsterdam (MSA) is een vereniging van homoseksuele mannen met een leerfetisjisme die in 1970 werd opgericht.
Rond 1970 waren er nog maar weinig mogelijkheden voor homoseksuele mannen om uiting te geven aan hun leerfetisjisme. Er was bijvoorbeeld wel de leerbar Argos nabij de Warmoesstraat. De cllub werd opgericht door Tjalling Terpstra (bijgenaam "Pappa Koffie") en bood een dekmantel om publiekelijk in leren kleding te lopen en intern SM-activiteiten te ontplooiien. De afkorting MSA stond oorspronkelijk dan ook voor Masochisten Sadisten Amsterdam. Pas toen de vereniging zich bij de Kamer van Koophandel liet inschrijven werd de huidige naam gekozen.
Om lid te worden van de club is het bezit van een motorfiets of motorrijbewijs niet vereist en de clubavonden en andere activiteiten die de MSA organiseert kunnen ook door buitenstaanders bezocht worden.
Ter gelegenheid van het 40-jarig bestaan van de club was er eind 2010 een tentoonstelling bij IHLIA LGBT Heritage onder de titel "Leer in Amsterdam - 40 jaar MSA".
- "Leer in Amsterdam: 40 jaar MSA", in: Gay News, nr, 232, december 2020, p. 26.
Club Church[bewerken | brontekst bewerken]
Club Church (ook geschreven als chUrch) is een homodiscotheek aan de Kerkstraat 52 in de binnenstad van Amsterdam. De zaak werd geopend in 2008 en organiseert feestavonden met een fetisjisme.
De initiatiefnemers van club chUrch zijn Elard Diekman, Richard Keldoulis en Wim Peeks. Wim Peeks is afkomstig uit een klein Drents dorp en kwam na de woelige Roze Zaterdag van 1982 in Amersfoort uit de kast. Met enkele medestudenten Engelse letterkunde richtte hij een amateurtoneelgezelschap op en rond dezelfde tijd ontmoette hij Keldoulis in de darkroom van homodiscotheek Exit. Rond zijn dertigste verhuisde Peeks naar Amsterdam en nam zijn intrek in een woongroep boven de alternatieve homodisco De Trut, waarvan hij wat later ook in het bestuur zitting nam. Vervolgens kwam hij ook in het bestuur van de Stichting GALA.
Tijdens de Eurogames of Europride van 1994 had GALA veel verlies geleden, wat geprobeerd werd terug te verdienen met het organiseren van Factory Parties voor fetishliefhebbers. Deze waren een succes, dus die werden vaker georganiseerd en vervolgens werd ook de organisatie van de festivals op he Homomonument op de Westermarkt overgenomen. Voor dat laatste schakelde de stichting Elard Diekman en Richard Keldoulis in. Beiden gingen jaarlijks naar de Mardi Gras, de Gay Pride Parade van Sydney en konden daar inspiratie opdoen. Vervolgens gingen ze ook het seksfeest "Sex on Sundays" (SOS) organiseren in de leerbar Argos in de Warmoesstraat. Een vergelijkbaar feestconcept was "(z)onderbroek" wat ze op verzoek in Club La in de Kerkstraat mochten organiseren en direct succesvol bleek. Uiteindelijk konden Peeks en Keldoulis de club overnemen en maakten er onder de naam chUrch een cruiseclub van. Het werd een plek waar mannen seks kunenn hebben en allerlei creatieve concepten kunnen worden uitgeprobeerd.
Richard Keldoulis komt oorspronkelijk uit de Australische stad Sydney waar hij medicijnen studeerde en ontdekte dat hij definitief op mannen valt. en kwam na omzwervingen in Zuid-Afrika en Japan in Amsterdam terecht. Bij een taalinstituut waar beiden werkzaam waren leerde hij Diekman kennen. Samen gingen ze zelfgedecoreerde spiegels verkopen op het Waterlooplein, wat ze op het idee van een hippe zondagsmarkt bracht, die ze toen samen met wat vrienden in Akhnaton hebben georganiseerd. Toen de Gay Games 1998 in Amsterdam plaatsvonden, begon Keldoulis met het Pink Point informatiepunt bij het Homomonument, eerst vijf jaar in de vorm van een bakfiets, daarna als een permanente kiosk. Voor de feesten op het Homomonument werd uiteindelijk de Stichting Homomonument opgericht.
Mike Haman[bewerken | brontekst bewerken]
Mike Haman (1963-2018) was een Nederlands homo-activist. Haman werd geboren en groeide op in Suriname en kwam na de decembermoorden naar Nederland. Hij werkte onder meer als danser, had een cafe in Wijk aan zee en werkte als ober-kelner aan boord van de ferry tussen IJmuiden en Newcastle. Later werkte hij ook als vuurspuwer.Daarnaast zette hij zich actief in voor LHBTrechten en was hij initiafnemer van de Roze Zindag op het Kwakoe festival. Als eerbetoon zal op de Roze Zondag va 2018 voor het eerst de Mike Haman Award worden uitgereikt. Samen met een reeks van Surinaamse artiesten en op muziek ban de Corona-band nam hij in de zomer van 2017 de videoclip "Kom uit de kast" op, bedoeld als steun voor lhbt'ers in Suriname. Mike Haman overleend aan de gevolgen van alvleesklierkanker.
Antwerpen[bewerken | brontekst bewerken]
Het naar verluidt oudste cafe van de stad is het dins 1565 bestaande cafe Quinten Matsijs aan de Moriaanstraat vlakbij de Grote Markt. een bekend biercafé is Kulminator.[9]
het Zuid door de vele bars, restaurants en cafés staat deze wijk bekend als één van de hipste buurten van Antwerpen.
Eilandje (Antwerpen) roeger was het er ook gezellig met zijn uitgangsbuurt. Vele cafeetjes en de dancings, de "Washington", "Big-Ben", "Savannah", "Doremi" en "Atlantic" waren dé uitgaansbuurten in het havenkwartier. Nu zijn de "Washington" en "Doremi" afgebroken voor moderne flatgebouwen, de "Savannah" werd een restaurant. De "Big-Ben" bestaat nog maar is niet meer zoals het geweest is. Anderzijds zijn de cafeetjes aan de Napoleonskaai nu wel drukbezocht, niet alleen door schippergezinnen maar door mensen van de binnenstad. Eigenlijk was het vroeger ook al gezellig met de vele lichters die in de dokken lagen. Alleen de nu afgebroken hangaars en de toenmalige Entrepot, lagen er soms somber bij, maar het uitgaansleven bruiste in alle hevigheid in deze havenbuurt.
De stad kent ook vele restaurants, waarvan Dôme, 't Fornuis, The Jane en 't Zilte zijn onderscheiden met een of meerdere Michelinsterren.
Daar bevond zich sinds 1997 ook de homodiscotheek Red & Blue en elders in de stad zijn er nog een reeks homocafés, die voorheen geconcentreerd waren in de Van Schoonhovenstraat. Daarnaast zijn er uiteenlopende zaken die zich als holebivriendelijk presenteren alsmede een reeks niet-commerciële organisaties ter ondersteuning van [[lhbt]'ers, zoals de koepelorganisatie Het Roze Huis.[10]
Vitalski geldt als de nachtburgemeester van Antwerpen.
Sjabloon Homocultuur in Nederland[bewerken | brontekst bewerken]
Eind 2003 leek het alsof regenboogvlaggen in het Amsterdamse Stadsdeel Centrum moesten verdwijnen, als gevolg van een verbod op reclamevlaggen. Dit leidde tot protest, waarop stadsdeelvoorzitter Anne Lize van der Stoel liet weten: Ik vind de homovlag een symbool van emancipatie en derhalve geen reclame en hij dient dus te blijven wapperen.[11] Een vergelijkbaar incident deed zich in 2004 in London voor.
Nationaal Detectie Netwerk[bewerken | brontekst bewerken]
Het Nationaal Detectie Netwerk (NDN) is een samenwerkingverband waarbinnen informatie over dreigingen kunnen worden gedeeld tussen
De mogelijkheden van het NDN zijn een aanvulling op de eigen detectiesystemen van de deelnemende organisaties en bedrijven.
NDN is een samenwerkingsverband, waarbinnen NCSC, AIVD en MIVD gezamenlijk met andere overheids- en marktpartijen optrekken, om de vroegtijdige detectie van cyberdreigingen te faciliteren.
Binnen het Nationaal Detectie Netwerk werken Deze partijen worden ondersteund door:
- Nationaal Cyber Security Centrum (NCSC)
- Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst (AIVD)
- Militaire Inlichtingen- en Veiligheidsdienst (MIVD)
Dit onder verantwoordelijkheid van het ministerie van Veiligheid en Justitie.
Om de opzet van het NDN te testen, is in 2014 een pilot gestart van 6 maanden. Deze had alleen betrekking op het Rijksinternet, het computernetwerk waarop alle kerndepartementen en uitvoeringsinstanties in Den Haag en elders in Nederland zijn aangesloten, die daarmee nog slechts één gezamelijke aansluiting op het publieke internet hebben.[14]
In de buurt van dit Rijksinternet werden twee sensoren geplaatst om digitale aanvallen op de ministeries te kunnen signaleren.[15]
Na de pilot zal het NDN in 2015 verder uitgebreid worden. In 2014 was al een begin gemaakt met het delen van informatie met private organisaties en ondernemingen in vitale sectoren.
Nationaal Respons Netwerk (NRN)[bewerken | brontekst bewerken]
Het Nationaal Detectie Netwerk is een aanvulling op het Nationaal Respons Netwerk (NRN), dat tot doel heeft de gezamelijke respons op cybersecurity-aanvallen te versterken. Het NRN werd op 17 april 2014 opgericht en bestaat vooralsnog uit 5 organisaties onder coördinatie van het NCSC. In het NRN bundelen het NCSC en ICT-responsor - ganisaties uit publieke en private sectoren hun ervaring, kennis en capaciteit op het gebied van incident response https://zoek.officielebekendmakingen.nl/kst-26643-341.html
aantal cafes in amsterdam:
1995: 1373
2000: 1410
2005: 1238
2010: 1080
2012: 1021
Rooie Flikkers was een radicale groep [[homoseksueel|homoseksuelen], die door middel van confrontatie met de heteroseksuele meerderheid homo-emancipatie.
die niet zocht naar acceptatie en tolerantie, maar naar confrontatie
Casper Reinders (Amersfoort 1970) is een Amsterdamse horeca-ondernemer die bekend is geworden als ontwerper en/of (mede)eigenaar van een reeks van toonaangevende uitgaansgelegenheden in die stad.
In 2010 nam Reinders uit de boedel van de eerder dat jaar overleden horecamagnaat Sjoerd Kooistra het beroemde homocafe April in de Amsterdamse Reguliersdwarsstraat over.
| foto van Thomas Dekker |
|---|
|
Germaans: Nīþ
COC - directeurs:
- 2009 - heden: Koen van Dijk
- 2006 - 2009: Pascal van der Maas
- (interim: Frank van Dalen)
- apr-dec 2005: Alice van Rooij
- 2001 - 2004: Liane Wubbels
- 1995 - 1998: Laurette Spoelman
- 1989 - 1995: Anja van Kooten Niekerk
- ↑ Collectie Anna Blaman Huis
- ↑ Gay News: Arjan, onverstoorbare motor van o.a. de Cuckoo's Nest & The Web, #IAMPROUD, 29 maart 2021.
- ↑ NRC.nl: Opschudding in Nederland: er zijn homo’s op televisie, 30 december 2014
- ↑ Stefan Raatgever & Hannah Stöve, 'We laten zien dat dit wél normaal is', in Het Parool, 3 augustus 2018; Hierover ook de website www.rozeinbeeld.nl.
- ↑ Cafés XO en Studio verkocht, in: Haarlems Dagblad, 15 augustus 2007
- ↑ Hiske Versprille, Proefwerk, Tussen Cult en Kirsch, p. 34-35, in PS van de Week, 20 mei 2017
- ↑ Bruzz.be: Cafe de la Rue vraagt klassering aan
- ↑ Bericht op Facebook
- ↑ De Morgen: Kroegentocht: 25 cafés met een verhaal, 17 oktober 2014
- ↑ Stad Antwerpen: Beleidsnota 'Holebi's in de stad Antwerpen', 24 mei 2004, p. 6 e.v.
- ↑ Gaynews.nl: Discussie regenboogvlaggen zorgt voor duidelijkheid (13-6-2004)
- ↑ Rijksoverheid.nl: Presentatie pilot netwerkdetectie Rijksinternetvoorziening, 2 december 2013
- ↑ Rijksoverheid.nl: Presentatie Nationaal Detectie Netwerk, 12 september 2013
- ↑ Koppelvlak, Nieuwsbrief GBO.Overheid, oktober 2008, p. 1 en 8.
- ↑ Plan van aanpak pilot netwerkdetectie Rijksinternetvoorziening, 28 november 2013