De Japanse Grand Prix was nog slechter bezet dan die van 1963. Privérijders maakten de verre en dure reis niet. Yamaha stuurde twee testrijders naar de 125cc-race om nog eens te proberen hoe de RA 97-tweecilinder het deed. Gastheer Honda (het circuit van Suzuka is eigendom van Honda) presenteerde haar wereldkampioenen Jim Redman en Luigi Taveri, maar Yamaha-rijder Phil Read was er niet. De Oostblokmerken lieten hun eigen coureurs thuis. Na de vlucht van Ernst Degner uit de DDR lag uitzenden naar verre bestemmingen nog steeds gevoelig, maar MZ huurde Mike Hailwood in voor de 250- en de 350cc-race. Het verloor echter Alan Shepherd, die tijdens de trainingen zo zwaar gewond raakte, dat hij zijn carrière zou moeten beëindigen.
Zelfs met het inzetten van drie testrijders kon Honda geen startveld van zes rijders vullen. Dat was nodig om de race geldig te laten zijn. Daarom werd een onbekende Indonesische coureur ingehuurd, die na vijf ronden gediskwalificeerd werd, maar gezorgd had voor zes starters. Jim Redman won de race voor MZ-gastrijder Mike Hailwood.
Ernst Degner won de 125cc-race, een jaar nadat hij tijdens de Japanse Grand Prix ernstige brandwonden had opgelopen waardoor hij het grootste deel van dit seizoen had gemist. Wereldkampioen Luigi Taveri werd tweede met iets meer dan een seconde achterstand. Yoshimi Katayama werd derde met de tweede Suzuki RT 64 A.
Grand Prix-wegrace van Japan 1964
.svg){kind=small}
Jim Redman
.svg){kind=small}
Mike Hailwood
Hugh Anderson
Ernst Degner
.svg){kind=small}
Luigi Taveri
.svg){kind=small}
Mike Duff
Gustav Havel.svg){kind=small}
Paddy Driver
Remo Venturi
Endel Kiisa
Bert Schneider
· 
· 