Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1978

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Tsjechië Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1978
Masaryk-Ring door de jaren heen
Officiële naam Grand Prix ČSSR
Land Vlag van Tsjechië Tsjecho-Slowakije
Datum 27 augustus 1978
Organisator FIM
350 cc
Poleposition Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington
Snelste ronde Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington
Eerste Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington
Tweede Vlag van Australië Gregg Hansford
Derde Vlag van Frankrijk Michel Rougerie
250 cc
Poleposition Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington
Snelste ronde Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington
Eerste Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington
Tweede Vlag van Australië Gregg Hansford
Derde Vlag van Italië Mario Lega
50 cc
Poleposition Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ricardo Tormo
Snelste ronde Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ricardo Tormo
Eerste Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ricardo Tormo
Tweede Vlag van Italië Claudio Lusuardi
Derde Vlag van Nederland Henk van Kessel
Zijspan
Poleposition Vlag van Duitsland Werner Schwärzel/Vlag van Duitsland Andreas Huber
Snelste ronde Vlag van Frankrijk Alain Michel/Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Collins
Eerste Vlag van Frankrijk Alain Michel/Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Collins
Tweede Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenneth Williams
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Dick Greasley/Vlag van Verenigd Koninkrijk Gordon Russell

De Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1978 was de twaalfde race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1978. De races werden verreden op 27 augustus 1978 op de Masaryk-Ring nabij Brno.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

De Grand Prix van Tsjecho-Slowakije was maar mager bezet: De 125- en de 350cc-wereldtitels waren al beslist en bovendien waren veel grote sterren weggebleven vanwege de Formule 750 race in Nivelles. Dat er toch nog veel 350cc-coureurs waren kwam omdat ze ook nog belangen in de 250cc-klasse hadden. Twee wereldtitels werden in Brno beslist: de 50cc-klasse en de zijspanklasse.

350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Hoewel de titel allang beslist was, maakten Kork Ballington, Gregg Hansford en Michel Rougerie er toch een spannende strijd van in Brno. Pas tegen het einde vielen ze wat uit elkaar en won Ballington met twee seconden voorsprong van Hansford, terwijl Rougerie met negentien seconden achterstand derde werd. Alan North was eindelijk terug na zijn verkeersongeval eind 1977. Hij vocht een mooi gevecht uit met Takazumi Katayama en Paolo Pileri, maar eindigde buiten de punten.

Uitslag 350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington Kawasaki 51' 22" 59 15
2 Vlag van Australië Gregg Hansford Kawasaki +2" 32 12
3 Vlag van Frankrijk Michel Rougerie Bimota-Yamaha +18" 43 10
4 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Jon Ekerold Yamaha +28" 96 8
5 Vlag van Italië Paolo Pileri Morbidelli +32" 28 6
6 Vlag van Japan Takazumi Katayama Yamaha +33" 27 5
7 Vlag van Duitsland Toni Mang Kawasaki +35" 70 4
8 Vlag van Noord-Ierland Tom Herron Yamaha +40" 41 3
9 Vlag van Finland Pentti Korhonen Yamaha +50" 13 2
10 Vlag van Frankrijk Raymond Roche Yamaha +50" 59 1
11 Vlag van Frankrijk Guy Bertin Yamaha
12 Vlag van Frankrijk Olivier Chevallier Yamaha
13 Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Yamaha
14 Vlag van Italië Adelio Faccioli Yamaha
15 Vlag van Duitsland Harald Merkl Yamaha
16 Vlag van Finland Seppo Rossi Yamaha
17 Vlag van Frankrijk Jean-Claude Hogrel Yamaha
18 Vlag van Oostenrijk Edi Stöllinger Yamaha
19 Vlag van Venezuela Carlos Lavado Yamaha
20 Vlag van Japan Yoshimi Matsumoto Yamaha
21 Vlag van Oostenrijk Michael Schmid Yamaha
22 Vlag van Zweden Lars Johansson Yamaha

250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Door zijn overwinning in Tsjecho-Slowakije was de wereldtitel voor Kork Ballington vrijwel zeker, temeer omdat er geruchten gingen dat de Grand Prix van Joegoslavië niet door zou gaan. Ballington leidde de race van begin tot eind, maar werd tegen het einde nog geconfronteerd met een aanvallende Gregg Hansford die vanuit het middenveld naar voren was gekomen. Mario Lega finishte als derde. Hansford had nog een theoretische kans op de titel: hij had 13 punten minder dan Ballington.

Uitslag 250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington Kawasaki 45' 18" 37 15
2 Vlag van Australië Gregg Hansford Kawasaki +16" 24 12
3 Vlag van Italië Mario Lega Morbidelli +22" 41 10
4 Vlag van Frankrijk Patrick Fernandez Yamaha +31" 09 8
5 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Jon Ekerold Yamaha +31" 37 6
6 Vlag van Frankrijk Raymond Roche Yamaha 5
7 Vlag van Frankrijk Vic Soussan Yamaha 4
8 Vlag van Italië Walter Villa Harley-Davidson 3
9 Vlag van Italië Franco Uncini Yamaha 2
10 Vlag van Duitsland Toni Mang Kawasaki 1
11 Vlag van Frankrijk Guy Bertin Yamaha
12 Vlag van Oostenrijk Edi Stöllinger Yamaha
13 Vlag van Frankrijk Marc Fontan Yamaha
14 Vlag van Zwitserland Jacques Cornu Yamaha
15 Vlag van Frankrijk Olivier Chevallier Yamaha
16 Vlag van Oostenrijk Grünwald Harfmann Yamaha
17 Vlag van Verenigd Koninkrijk David Hickman Jawa
18 Vlag van Duitsland Bernd Tüngethal Yamaha
19 Vlag van Finland Seppo Rossi Yamaha
20 Vlag van Duitsland Harald Merkl Yamaha
21 Vlag van Italië Giovanni Pelletier Yamaha
22 Vlag van Frankrijk Thierry Laurens Yamaha
23 Vlag van Duitsland Karl-Thomas Grässel Yamaha
24 Vlag van Finland Eero Hyvärinen Yamaha

50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

De 50cc-race in Brno was eigenlijk saai, maar de wereldtitel werd er wel beslist. Die ging naar Ricardo Tormo die de race werkelijk op zijn gemak won vóór zijn Bultaco-teamgenoot Claudio Lusuardi. Opmerkelijk was de derde plaats voor veteraan Henk van Kessel, die de eerste podiumplaats voor het merk Sparta greep.

Uitslag 50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ricardo Tormo Bultaco 38' 47" 11 15
2 Vlag van Italië Claudio Lusuardi Bultaco +2' 24" 29 12
3 Vlag van Nederland Henk van Kessel Sparta +2' 46" 19 10
4 Vlag van Italië Enrico Cereda UFO +2' 51" 77 8
5 Vlag van Duitsland Reiner Scheidhauer Kreidler +2' 56" 28 6
6 Vlag van Italië Aldo Pero Kreidler +3' 18" 51 5
7 Vlag van Italië Luigi Rinaudo Tomos +3' 42" 61 4
8 Vlag van Frankrijk Patrick Plisson ABF 3
9 Vlag van Tsjechië Zbyněk Havrda Kreidler 2
10 Vlag van Duitsland Wolfgang Müller Kreidler 1
11 Vlag van Duitsland Ingo Emmerich Kreidler
12 Vlag van Nederland Cees van Dongen Kreidler
13 Vlag van Frankrijk Daniel Corvi Kreidler
14 Vlag van België Chris Baert Kreidler
15 Vlag van Frankrijk Bruno di Carlo Kreidler
16 Vlag van Duitsland Wolfgang Glawaty Kreidler
17 Vlag van Oostenrijk Otto Machinek Kreidler
18 Vlag van Zweden Ove Skifjeld Kreidler
19 Vlag van Portugal Henrique Sande Kreidler
20 Vlag van Tsjechië Otto Krmiček Kreidler

Zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

De laatste race voor de zijspannen werd nog best spannend. Rolf Biland had weer gekozen voor zijn TTM-Yamaha, die wat betrouwbaarder was dan de BEO, maar hij had geen schijn van kans tegen Alain Michel/Stuart Collins. Biland/Williams wisten zelfs pas op het laatst de combinatie Dick Greasley/Gordon Russell van de tweede plaats te verdringen, maar dat was genoeg om wereldkampioenen te worden. De inmiddels gestopte Heinz Luthringshauser nam toch weer eens deel met zijn verouderde BMW, maar hij kwam niet verder dan de zestiende plaats.

Uitslag zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Vlag van Frankrijk Alain Michel Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Collins Seymaz-Yamaha 48' 01" 58 15
2 Vlag van Zwitserland Rolf Biland Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenneth Williams TTM-Yamaha +21" 11 12
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dick Greasley Vlag van Verenigd Koninkrijk Gordon Russell Busch-Yamaha +22" 27 10
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jock Taylor Vlag van Verenigd Koninkrijk James Neil Windle-Yamaha +40" 14 8
5 Vlag van Zwitserland Hermann Schmid Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenny Arthur Schmid-Yamaha +1' 15" 03 6
6 Vlag van Duitsland Max Venus Vlag van Duitsland Norbert Bittermann CAT-Yamaha +1' 18" 93 5
7 Vlag van Duitsland Siegfried Schauzu Vlag van Duitsland Lorenzo Puzo Busch-Yamaha +2' 15" 02 4
8 Vlag van Nederland Cees Smit Vlag van Nederland Jan Smit Seymaz-Yamaha +2' 21" 90 3
9 Vlag van Italië Amedeo Zini Vlag van Italië Andrea Fornaro König +2' 25" 37 2
10 Vlag van Nederland Egbert Streuer Vlag van Nederland Johan van der Kaap Schmid-Yamaha +3' 04" 12 1
11 Vlag van Oostenrijk Klaus Sprengel Vlag van Oostenrijk Manfred Kürnsteiner Yamaha +3' 26" 94
12 Vlag van Duitsland Kurt Jelonek Vlag van Duitsland Knapp König +3' 47" 02
13 Vlag van Zwitserland Gérald Corbaz Vlag van Zwitserland Roland Gabriel Schmid-Yamaha +1 ronde
14 Vlag van Finland Kalevi Rahko Vlag van Finland Kari Laatikainen Schmid-Yamaha
15 Vlag van Duitsland Lothar Klein Vlag van Duitsland Heinz Thevissen Yamaha
16 Vlag van Duitsland Heinz Luthringshauser onbekend BMW
DNF Vlag van Duitsland Werner Schwärzel Vlag van Duitsland Andreas Huber ARO-Fath ongeluk
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1978 		FIM wereldkampioenschap wegrace
30e seizoen (1978) 		Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1978
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1977 		Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1979
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Grand_Prix-wegrace_van_Tsjecho-Slowakije_1978&oldid=67259547"