Overleg:Leopold III van België

Pagina-inhoud wordt niet ondersteund in andere talen.
Onderwerp toevoegen
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Laatste reactie: 9 jaar geleden door Andries Van den Abeele in het onderwerp Evolutie van de regering Pierlot

Over moord Lahaut[brontekst bewerken]

Volstaat het vermelden van de naam van de auteur van het boek betreffende het onderzoek naar de omstandigheden van de moord, of moeten daar meer gegevens bijkomen? ArthurKing 21:23 3 jan 2003 (CET)

Probleem opgelost op de pagina 'Julien Lahaut' ArthurKing 16:42 4 jan 2003 (CET)

Berchtesgaden[brontekst bewerken]

Leopold bleef gedurende de Tweede Wereldoorlog in België. In november 1940 reisde hij naar Berchtesgaden voor een door zijn zuster Marie-José, op zijn verzoek, georganiseerd onderhoud met Adolf Hitler. Daarin bepleitte hij de belangen van het land zoals hij die zag.'

Leopold bleef gedurende de Tweede Wereldoorlog in Belgie. Tweede Wereldoorlog is vanaf 1939 (1937 omdat Japan oorlog had met China die later in Conflict kwam) tot 1945. In 1940 reisde hij naar Berchtesgaden. Ik weet dat hij naar Duitsland verhuisde en zo troonafstand moest doen in '51 maar wat me opviel is dat hij gedurende Tweede Wereldoorlog in Belgie bleef en plots staat er dat hij naar Duitsland reisde en daar verbleef. ???? Kan iemand eens dit hier aanpassen want ik versta er niks van. --Limpie 29 sep 2007 23:39 (CEST)Reageren

Verwijderingsnominatie Afbeelding:Leopld 1930- parade voor Koning Albert.jpg[brontekst bewerken]

Eén of meerdere afbeeldingen die gebruikt worden op deze pagina of overlegpagina, zijn genomineerd voor verwijdering. Het gaat om Afbeelding:Leopld 1930- parade voor Koning Albert.jpg, zie Wikipedia:Te verwijderen afbeeldingen/Toegevoegd 20091125. --E85Bot 26 nov 2009 02:02 (CET)Reageren

Verbeteringen[brontekst bewerken]

In de artikels Leopold III en Koningskwestie is een lofwaardige poging ondernomen om informatie te verstrekken over deze ingewikkelde episode in onze geschiedenis. De teksten in deze artikels zijn echter voor heel wat verbetering vatbaar, want er komen toch tamelijk wat verkeerde informaties of conclusies in voor. Ik zal een poging ondernemen hierin verbeteringen aan te brengen, en doe het niet zonder hier verslag over te geven.

Eén enkel artikel?[brontekst bewerken]

Omdat de teksten op beide artikels in verband met de Koningskwestie, gelijklopend of zelfs identiek zijn, vraag ik me af of de tekst op het artikel over Leopold niet beter zou geschrapt worden en alles geconcentreerd op het artikel 'Koningskwestie', naar waar een 'zie' kan verwijzen.

Advies over het verder strijden[brontekst bewerken]

De tekst die ik verwijderd heb luidde: Verscheidene officieren hadden via zijn Militair Huis gepolst of zij naar Engeland mochten ontkomen om daar een Belgisch contingent op te richten dat verder zou strijden samen met Groot-Brittannië. Ze kregen de volle goedkeuring van koning Leopold III.

Het gezaghebbende werk van Velaers en Van Goethem schreef hierover: 'In het verslag van diplomaat Berryer stond te lezen: "Toen zijn (Leopolds') kabinetschef Fredericq meedeelde dat hij zijn zoon in Frankrijk de toelating zou geven dienst te nemen in het nieuwe Belgische leger, zou Leopold hebben geantwoord 't Is goed, dat hij zijn plicht volbrenge'. - Bij latere lezing van het verslag was Fredericq het met de passus over zijn zoon niet eens. Berryer had volgens hem moeten schrijven 'Anderzijds geeft de koning zich rekenschap van de moeilijke positie van de Belgen in Frankrijk, ingevolge de beschuldigingen van de heer Reynaud. Vandaar dat de koning er niets tegen inbracht toen dhr. Fredericq, bekommerd om zijn zoon en de zoon van Van Caubergh, aan de koning zei dat ze noodzakelijkerwijze gevolg zouden moeten geven aan de oproep van de regering om hun militaire dienst te vervullen'.

En Velaers en Van Goethem concludeerden: 'De koning had dus alleen gezwegen toen de indiensstreding van zoon Fredericq ter sprake kwam, omdat hij de moeilijke situatie van de Belgen in Frankrijk begreep. Enige aanmoediging lag in dat zwijgen echter niet begrepen

Over andere vragen aan en goedkeuringen door Leopold vanwege officieren die naar Engeland wilden vertrekken, is hierover naar mijn weten nergens iets terug te vinden. Zonder informatie hierover moet deze zin onvermijdelijk worden geschrapt, tot er wel een bewijs zou opduiken. Andries Van den Abeele (overleg) 18 jul 2014 15:39 (CEST)Reageren

Eén enkel artikel? Ik zou zeggen nee: zowel Leopold III van België als de koningskwestie zijn encylopedisch. Ze zijn natuurlijk eng verweven, je kan het ene niet bespreken zonder het andere. Volgens mij zou de koningskwestie summier Leopold moeten kaderen en zou het artikel Leopold III van België kort de consensus over de koningskwestie moeten uitleggen zonder de nuances en de tegenstrijdige opinies. Dank voor de verbeteringen. Peve (overleg) 3 aug 2014 11:33 (CEST)Reageren

Evolutie van de regering Pierlot[brontekst bewerken]

Ik heb de hiernavolgende lange tekst uit het artikel over koning Leopold gelicht. De regering had gebroken met de koning, en wat ze verder deed is niet echt op zijn plaats in een levenschrijving van de koning. Ik zal me inspannen om dit te verwerken in het artikel Regering-Pierlot in Londen.

Andries Van den Abeele (overleg) 3 aug 2014 15:07 (CEST) De uitgelichte tekst luidt:Reageren

Kort na de capitulatie ondernam de in Frankrijk verblijvende regering een eerste poging tot onderhandeling over een afzonderlijke vrede met Duitsland. Hun poging om de goedkeuring van de vorst hiervoor te bekomen, mislukte. Nadat Frankrijk op 22 juni in Compiègne een wapenstilstand met nazi-Duitsland had ondertekend, besloot Pierlot het lot van België aan dat van Frankrijk te koppelen: opnieuw werd contact gezocht (nu rechtstreeks) met de nazi-leiding. Deze weigerde te onderhandelen met Pierlot en co. Van toen af verkeerden de leden van de Belgische regering in een staat van volkomen moedeloosheid en defaitisme. Pierlot bood het ontslag van de regering aan koning Leopold III, maar die gaf geen gevolg. In de maanden juli en augustus bleef de regering-Pierlot niet actief in Frankrijk, terwijl ministers De Vleesschauwer en Gutt al in Londen waren. Herhaaldelijk drong De Vleesschauwer bij zijn collega's Pierlot en Spaak aan, om naar Londen te komen en de strijd verder te zetten. Ze zagen er het nut niet van in en verklaarden dat het lot van België met Frankrijk verbonden bleef en dat de plicht tegenover de garanten vervuld was.

Frans Van Cauwelaert met de parlementsleden in Limoges in 1940

Op de Franse radio viel eerste minister Hubert Pierlot de koning aan. Daarop erkende Leopold zijn regering niet meer. De Belgische parlementsleden die aanwezig waren in de Franse stad Limoges, bekrachtigden kort daarop de houding van de regering. Op 18 en 19 juni was de regering Pierlot zelf reeds van mening 'iedere vijandige daad tegenover de Duitsers [te moeten] vermijden'. Na de Franse capitulatie van 22 juni raakten een aantal ministers overtuigd van het gelijk van de koning. Op 26 juni liet de regering in ballingschap door de Belgische diplomaat burggraaf Joseph Berryer een brief aan Leopold overbrengen, waarin zij haar ontslag voorstelde zodra de vorst dat wenselijk achtte om een nieuwe regering te vormen. In dezelfde brief heeft eerste minister Pierlot het over twee dringende zaken die dienen te worden behandeld, één ervan is met de Duitsers de voorwaarden (te) bespreken van een wapenstilstand of een overeenkomst betreffende België. De vorst weigerde te antwoorden en later verbood Hitler die ministers om terug te keren. De ministers Marcel-Henri Jaspar (Volksgezondheid), Albert de Vleeschauwer (Koloniën) en Camille Gutt (Financiën) weken intussen uit naar Engeland. De Vleeschauwer, die Belgisch-Kongo onder zijn gezag had, gooide het op een akkoord met de Britse regering om de strijd voort te zetten en hij overtuigde zijn collega's Pierlot en Paul-Henri Spaak te Vichy om via Spanje en Portugal naar Londen te komen en daar de regering verder te zetten.

Koning Leopolds visie was daarmee volkomen in tegenspraak, wat al een grote aanleiding gaf tot het latere conflict (de koningskwestie): verscheidene officieren hadden via zijn Militair Huis gepolst of zij naar Engeland mochten ontkomen om daar een Belgisch contingent op te richten dat verder zou strijden samen met Groot-Brittannië. Ze kregen de volle goedkeuring van koning Leopold III. Na de oorlog werden verscheidene medewerkers van het Paleis, waaronder kabinetschef burggraaf Frédéricq, secretaris graaf Cappelle en de Belgische ambassadeur in het neutrale Bern, graaf D'Ursel door Pierlot gebrandmerkt wegens medewerking met de koning. Cappelle had aan d'Ursel geschreven:

"Sinds 28 mei is voor wat België betreft de oorlog afgelopen; de ministers, die de oorlog willen voortzetten, handelen tegen de belangen van het land in; Kongo moet absoluut neutraal blijven; de Belgische diplomaten moeten zich correct gedragen tegenover de Duitse diplomaten, want België is niet meer in oorlog met Duitsland".

Eveneens na de oorlog beweerde Pierlot, samen met Spaak en Van Acker, dat koning Leopold III de Belgische ministers in ballingschap probeerde te verhinderen om de strijd voort te zetten aan de zijde van de Engelsen. Dit is een leugen, met als enige bedoeling het eigen imago op te poetsen en de foute keuzes van de weifelende regering in de periode mei-september '40 te verdoezelen.

Het is pas toen Huysmans, die naar Londen was ontkomen, stappen ondernam om een Belgische regering in ballingschap te vormen en daartoe al veelvuldige contacten had gelegd met de Britse diplomatie, dat Pierlot en Spaak beslisten naar Londen te vluchten. Ze waren in het bezit van de ontslagbrieven van hun collega-ministers.

Eens ze in Londen waren, haastten ze zich om hun uitspraken van weleer (Belgiës lot aan Frankrijk te verbinden, plicht tegenover garanten vervuld ...) te doen vergeten en hun kar aan de geallieerde wagen te hangen. Toen vanuit Frankrijk de ministers Soudan, Vanderpoorten en Janson meermaals verzochten om hulp bij hun overkomst naar Londen, werd dit hen geweigerd. Gevolg van deze weigering: Vanderpoorten en Janson zijn beiden omgekomen (Vanderpoorten in het concentratiekamp van Bergen-Belsen, Janson in het concentratiekamp van Buchenwald) en Soudan overleefde ternauwernood Buchenwald.

Ook de overkomst van minister de Schryver verliep niet vlot: hij en een collega werden opgenomen in de regering na een 'stage'.

Dit vind ik nogal radicaal: het is bijzonder relevant dat de parlementsleden te Limoges de onmogelijkheid tot regeren van Leopold III vaststelden. Peve (overleg) 3 aug 2014 16:16 (CEST)Reageren
Beste Peve, Het is niet eenvoudig om niet te veel herhalingen of tegengestelde zienswijzen te hebben in artikels zoals 'Leopold III', 'koningskwestie' 'regering Pierlot', 'Achttiendaagse Veldtocht' en wellicht nog andere, omdat het overlapping is van een zelfde reeks gebeurtenissen. De werkmethode met 'Zie' om voor uitgebreider behandeling te verwijzen naar een ander artikel, lijkt me het beste methode.
Wat betreft Limoges, op zich lijkt me dat niet zo belangrijk voor het verloop van de gebeurtenissen, want die bijeenkomst bleef zonder praktisch gevolg. Maar ik heb het ook, in het hoofdartikel over Leopold vermeld, zo is het daar dus niet afwezig.
met beste groeten, Andries Van den Abeele (overleg) 3 aug 2014 21:28 (CEST)Reageren