Warren Barguil

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Warren Barguil
Barguil in 2022
Persoonlijke informatie
Bijnamen De Sprinkhaan van Hennebont [1]
Geboortedatum 28 oktober 1991
Geboorteplaats Hennebont, Frankrijk
Lengte 183 cm
Sportieve informatie
Huidige ploeg Team DSM-Firmenich PostNL
Discipline(s) Weg
Specialisatie(s) Klimmer
Ploegen
2011
2012
2013
2014
2015–2016
2017
2018
2019–2023
2024-
Bretagne-Schuller
Argos-Shimano
Argos-Shimano
Giant-Shimano
Giant-Alpecin
Sunweb
Fortuneo-Samsic
Arkéa-Samsic
Team DSM-Firmenich PostNL
Beste prestaties
Amstel Gold Race 15e (2016)
Luik-Bastenaken-Luik 6e (2016)
Ronde van Lombardije 8e (2016)
Ronde van Frankrijk 10e (2017, 2019)
2 etappezeges
Ronde van Spanje 8e (2014)
2 etappezeges
WK op de weg 19e (2014)
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Warren Barguil (Hennebont, 28 oktober 1991) is een Frans wielrenner die sinds 2024 voor de wielerploeg Team DSM-Firmenich PostNL rijdt.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Barguil liep in 2011 een aantal maanden stage bij Bretagne-Schuller, maar wist geen contract af te dwingen. Hij eindigde onder meer als achtste in Parijs-Tours voor beloften. Op 1 augustus 2012 trad hij toe tot de Nederlands-Duitse ploeg Team Giant-Alpecin. In 2013, zijn eerste jaar als prof, wist hij meteen te imponeren door bij zijn eerste optreden in een grote ronde, de Ronde van Spanje, twee etappes te winnen: de dertiende en de zestiende etappe. Een jaar later had hij in de Ronde van Spanje van 2014 eveneens succes, door als achtste te eindigen in het eindklassement.

In 2015 reed Barguil voor het eerst de Ronde van Frankrijk, die hij beëindigde op de veertiende plaats. In 2016 nam hij deel aan de wegwedstrijd op de Olympische Spelen in Rio de Janeiro, maar reed deze niet uit.

De Ronde van Frankrijk 2017 verliep zeer succesvol voor Barguil. In de bergrit naar Chambéry, waarin hij nagenoeg de hele dag in de aanval reed, werd hij zeer nipt geklopt door Rigoberto Uran, maar veroverde hij wel de bergtrui. Op 14 juli, de Franse nationale feestdag, boekte Barguil alsnog zijn eerste etappezege in de Ronde van Frankrijk door de dertiende etappe op zijn naam te schrijven. Later won hij ook de achttiende etappe naar de Col d'Izoard. Als winnaar van het bergklassement stond Barguil uiteindelijk in de bolletjestrui op het podium in Parijs. Hij kreeg ook de prijs van de Strijdlust toegekend. In het algemeen klassement eindigde hij op de tiende plaats.

Barguil verbrak zijn doorlopende contract met Team Sunweb begin augustus 2017 en koerst met ingang van 1 januari 2018 voor Fortuneo-Oscaro. Barguil startte nog wel in de Ronde van Spanje van 2017 voor Team Sunweb. Daarin werd hij na de zevende etappe door de ploegleiding naar huis gestuurd. Barguil had, tegen de teamorders in, geweigerd te wachten op kopman Wilco Kelderman die in deze etappe lek was gereden. Barguil zou hebben verklaard zich zelf niet als een knecht te zien in deze ronde.

In 2019 werd Barguil Frans kampioen op de weg. Hij versloeg onder meer Julien Simon en Damien Touze in de sprint.[2]

In 2022 stapte Barguil voorafgaand aan de dertiende etappe uit de Ronde van Frankrijk, nadat hij positief testte op COVID-19.

Overwinningen[bewerken | brontekst bewerken]

2009
Frans kampioen op de weg, Junioren
2011
7e etappe Ronde van de Toekomst
2012
2e etappe Tour des Pays de Savoie
4e etappe Ronde van de Toekomst
Eind-, punten- en bergklassement Ronde van de Toekomst
2013
13e en 16e etappe Ronde van Spanje
2017
13e en 18e etappe Ronde van Frankrijk
Prijs van de Strijdlust Ronde van Frankrijk
Bergklassement Ronde van Frankrijk
2019
Frans kampioen op de weg, Elite
2021
Eindklassement Ronde van de Limousin
2022
5e etappe Tirreno-Adriatico
Grote Prijs Miguel Indurain

Resultaten in voornaamste wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Ronde van
Italië
Ronde van
Frankrijk
Ronde van
Spanje
2013 38e (2) 
2014 8e  
2015 14e  
2016 23e   opgave  
2017 10e (2)   opgave  
2018 17e  
2019 10e  
2020 14e  
2021 opgave  
2022 opgave  
2023 17e   22e  
2024
(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen
Jaar Milaan-San Remo Ronde van Vlaanderen Amstel Gold Race Luik-Bast.‑Luik Ronde van Lombardije Waalse Pijl Brabantse Pijl Clásica San Sebastián WK op de weg Wereld­ranglijsten
2013 47e opgave opgave 101e (UWT)
2014 29e 36e 23e 19e 52e (UWT)
2015 72e 34e 20e 26e 9e 97e (UWT)
2016 15e 6e 8e 9e 54e 30e (UWT)
2017 45e 38e 34e 6e 13e 37e 37e (UWT)
2018 53e 26e 45e 21e opgave 165e (UWR)
2019 100e (UWR)
2020 9e 4e 5e
2021 44e 36e 25e 26e 5e 44e
2022 21e 15e 12e 9e Brons ↑
2023 40e 35e opgave 24e 10e 17e
2024 opgave

Ploegen[bewerken | brontekst bewerken]

2011 – Vlag van Frankrijk Bretagne-Schuller (stagiair vanaf 1 augustus)
2012 – Vlag van Nederland Team Argos-Shimano (stagiair vanaf 1 augustus)
2013 – Vlag van Nederland Team Argos-Shimano
2014 – Vlag van Nederland Team Giant-Shimano
2015 – Vlag van Duitsland Team Giant-Alpecin
2016 – Vlag van Duitsland Team Giant-Alpecin
2017 – Vlag van Duitsland Team Sunweb
2018 – Vlag van Frankrijk Fortuneo-Samsic
2019 – Vlag van Frankrijk Arkéa-Samsic
2020 – Vlag van Frankrijk Arkéa-Samsic
2021 – Vlag van Frankrijk Arkéa-Samsic
2022 – Vlag van Frankrijk Arkéa-Samsic
2023 – Vlag van Frankrijk Arkéa-Samsic
2024 – Vlag van Nederland Team dsm-firmenich PostNL
Voorganger:
Vlag van Polen Rafał Majka
2016
Bolletjestrui Winnaar bergklassement in de Ronde van Frankrijk Bolletjestrui
Vlag van Frankrijk
Warren Barguil
2017
Opvolger:
Vlag van Frankrijk Julian Alaphilippe
2018