Naar inhoud springen

Europese kampioenschappen veldrijden 2020 - Mannen beloften

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
EK veldrijden 2020
Mannen beloften
Datum 7 november 2020
Starttijd 12:30 uur
Plaats Vlag van Nederland Rosmalen
Locatie Autotron
Editie 18
Organisator UEC
Stichting Grote Prijs van Brabant/
Libéma Profcycling BV
Prijzengeld 1.400
Deelnemers 37 atleten uit 8 landen
Totale afstand 20,40 km
Rondes 100 m + 7 x 2,90 km
Gem. snelheid 23,782 km/u
Temperatuur 12 °C
Weer zonnig
Uitslag
Winnaar Vlag van Nederland Ryan Kamp 51'28"
2e Vlag van Verenigd Koninkrijk Thomas Mein + 12"
3e Vlag van Verenigd Koninkrijk Cameron Mason + 13"
Navigatie
2019     2021
Veldrijden
Portaal  Portaalicoon   Wielersport
EK veldrijden 2020
Elitemannenvrouwen
Beloftenmannenvrouwen
Juniorenjongensmeisjes

Het Europees kampioenschap veldrijden 2020 voor mannen beloften werd gehouden op zaterdag 7 november in het Nederlandse Rosmalen. De Nederlandse favoriet Ryan Kamp won zijn eerste titel bij de beloften.

Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Pos. Renner Land Tijd
Europese trui Ryan Kamp Vlag van Nederland Nederland 51'28"
Zilver Thomas Mein Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk + 12"
Brons Cameron Mason Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk + 13"
4 Kyle Agterberg Vlag van Nederland Nederland + 53"
5 Pim Ronhaar Vlag van Nederland Nederland + 1'15"
6 Tim van Dijke Vlag van Nederland Nederland + 1'32"
7 Mees Hendrikx Vlag van Nederland Nederland + 1'40"
8 Loris Rouiller Vlag van Zwitserland Zwitserland + 1'42"
9 Filippo Fontana Vlag van Italië Italië + 1'45"
10 Federico Ceolin Vlag van Italië Italië + 1'56"
11 Davide Toneatti Vlag van Italië Italië + 2'01"
12 Joris Delbove Vlag van Frankrijk Frankrijk + 2'14"
13 Toby Barnes Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk + 2'17"
14 Ugo Ananie Vlag van Frankrijk Frankrijk + 2'40"
15 Hugo Kars Vlag van Nederland Nederland + 2'48"
16 Lewis Askey Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk + 2'49"
17 Hugo Jot Vlag van Frankrijk Frankrijk + 2'51"
18 Eric Lüthi Vlag van Zwitserland Zwitserland + 2'51"
19 Rory McGuire Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk + 2'56"
20 Felix Stehli Vlag van Zwitserland Zwitserland + 2'58"
21 Simon Vanícek Vlag van Tsjechië Tsjechië + 3'03"
22 Dario Lillo Vlag van Zwitserland Zwitserland + 3'07"
23 Marco Pavan Vlag van Italië Italië + 3'14"
24 Théo Thomas Vlag van Frankrijk Frankrijk + 3'17"
25 Jakub Ríman Vlag van Tsjechië Tsjechië + 3'18"
26 Florian Richard Andrade Vlag van Frankrijk Frankrijk + 3'28"
27 Luke Verburg Vlag van Nederland Nederland + 3'46"
28 Samuele Leone Vlag van Italië Italië + 3'51"
29 Oliver Stockwell Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk + 4'13"
30 Jan Sommer Vlag van Zwitserland Zwitserland + 4'28"
31 Daniel Barnes Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk + 4'52"
32 Lars Sommer Vlag van Zwitserland Zwitserland + 5'07"
33 Jean-Luc Halter Vlag van Zwitserland Zwitserland + 5'34"
34 Bart Artz Vlag van Nederland Nederland + 6'07"
35 Tom Couzens Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk + 6'32"
36 Tobias Vanco Vlag van Slowakije Slowakije - 2 rondes
37 Iván Feijoo Alberte Vlag van Spanje Spanje DNF
UCI-punten U23
Pos. Punten Prijzengeld
1 60 € 700
2 40 € 400
3 30 € 300
4 25 -
5 20 -
6 17 -
7 15 -
8 12 -
9 10 -
10 8 -
11 6 -
12 4 -
13 2 -
14 1 -

Reglementen[bewerken | brontekst bewerken]

Landenquota[bewerken | brontekst bewerken]

Nationale federaties mochten het volgende aantal deelnemers inschrijven:

  • 8 rijders + 4 reserve rijders

Startvolgorde[bewerken | brontekst bewerken]

De startvolgorde per categorie was als volgt:

  1. Meest recente UCI ranking veldrijden
  2. Niet gerangschikte renners: per land in rotatie (o.b.v. het landenklassement van het laatste WK). De startvolgorde van niet gerangschikte renners binnen een team werd bepaald door de nationale federatie.