Naar inhoud springen

Europese kampioenschappen veldrijden 2020 - Mannen elite

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
EK veldrijden 2020
Mannen elite
Datum 8 november 2020
Starttijd 13:30 uur
Plaats Vlag van Nederland Rosmalen
Locatie Autotron
Editie 6
Organisator UEC
Stichting Grote Prijs van Brabant/
Libéma Profcycling BV
Prijzengeld 2.800
Deelnemers 31 atleten uit 9 landen
Totale afstand 26,20 km
Rondes 100 m + 9 x 2,90 km
Gem. snelheid 24,381 km/u
Temperatuur 12 °C
Weer bewolkt
Uitslag
Winnaar Vlag van België Eli Iserbyt 1u04'28"
2e Vlag van België Michael Vanthourenhout + 16"
3e Vlag van Nederland Lars van der Haar + 22"
Navigatie
2019     2021
Veldrijden
Portaal  Portaalicoon   Wielersport
EK veldrijden 2020
Elitemannenvrouwen
Beloftenmannenvrouwen
Juniorenjongensmeisjes

Het Europees kampioenschap veldrijden 2020 voor mannen elite werd gehouden op zondag 8 november in het Nederlandse Rosmalen. De Belgische favoriet Eli Iserbyt won zijn eerste titel bij de elite.

Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Pos. Renner Land Tijd
Europese trui Eli Iserbyt Vlag van België België 1u04'28"
Zilver Michael Vanthourenhout Vlag van België België + 16"
Brons Lars van der Haar Vlag van Nederland Nederland + 22"
4 Laurens Sweeck Vlag van België België + 41"
5 Toon Aerts Vlag van België België + 47"
6 Daan Soete Vlag van België België + 52"
7 Felipe Orts Lloret Vlag van Spanje Spanje + 1'01"
8 Quinten Hermans Vlag van België België + 1'14"
9 Joshua Dubau Vlag van Frankrijk Frankrijk + 1'21"
10 Vincent Baestaens Vlag van België België + 1'28"
11 Kevin Kuhn Vlag van Zwitserland Zwitserland + 1'34"
12 Timon Rüegg Vlag van Zwitserland Zwitserland + 1'39"
13 Jakob Dorigoni Vlag van Italië Italië + 2'05"
14 Corné van Kessel Vlag van Nederland Nederland + 2'22"
15 Kevin Suarez Fernandez Vlag van Spanje Spanje + 2'28"
16 Thijs Aerts Vlag van België België + 2'33"
17 David Menut Vlag van Frankrijk Frankrijk + 2'33"
18 Steve Chainel Vlag van Frankrijk Frankrijk + 2'45"
19 Stan Godrie Vlag van Nederland Nederland + 2'52"
20 Maik van der Heijden Vlag van Nederland Nederland + 3'49"
21 Cristian Cominelli Vlag van Italië Italië + 4'13"
22 Marcel Meisen Vlag van Duitsland Duitsland + 4'30"
23 David van der Poel Vlag van Nederland Nederland + 4'30"
24 Gilles Mottiez Vlag van Zwitserland Zwitserland + 4'48"
25 Joris Ryf Vlag van Zwitserland Zwitserland + 5'14"
26 Antonio Folcarelli Vlag van Italië Italië + 5'33"
27 Daniel Mayer Vlag van Tsjechië Tsjechië + 5'43"
28 Ondrej Glajza Vlag van Slowakije Slowakije + 6'47"
29 Mickaël Crispin Vlag van Frankrijk Frankrijk + 6'53"
30 Frederik Hähnel Vlag van Duitsland Duitsland - 1 ronde
Michael Boroš Vlag van Tsjechië Tsjechië DNF
UCI-punten contin. kamp.
Pos. Punten Prijzengeld
1 100 € 1.400
2 60 € 800
3 40 € 600
4 30 -
5 25 -
6 20 -
7 17 -
8 15 -
9 12 -
10 10 -
11 8 -
12 5 -
13 4 -
14 2 -
15 1 -

Reglementen[bewerken | brontekst bewerken]

Landenquota[bewerken | brontekst bewerken]

Nationale federaties mochten het volgende aantal deelnemers inschrijven:

  • 8 rijders + 4 reserve rijders

Startvolgorde[bewerken | brontekst bewerken]

De startvolgorde per categorie was als volgt:

  1. Meest recente UCI ranking veldrijden
  2. Niet gerangschikte renners: per land in rotatie (o.b.v. het landenklassement van het laatste WK). De startvolgorde van niet gerangschikte renners binnen een team werd bepaald door de nationale federatie.