Naar inhoud springen

Léon de Robiano

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Léon Joseph Marie de Robiano (Brussel, 11 juni 1808 - Kasteelbrakel, 31 juli 1893) was een Belgisch senator en burgemeester.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Familie[bewerken | brontekst bewerken]

Léon de Robiano was een telg uit de familie de Robiano. Hij was een zoon van senator Eugène de Robiano (1783-1837) en gravin Marie Lebrum de Miraumont (1788-1877).

Hij trouwde in 1850 in Clabecq met Julienne de La Croix de Chevrière de Sayve (1819-1897), weduwe van Alphone Snoy (1820-1844) en moeder van volksvertegenwoordiger Georges Snoy. Ze kregen twee zoons.

Hij was een schoonbroer van Louis du Couëdic de Kergoaler, Frans politicus, en baron Charles Snoy, industrieel, provincieraadslid van Brabant en volksvertegenwoordiger.

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Zoals de andere leden van de familie koos hij in 1830 de zijde van de revolutie en van het Belgisch koninkrijk. Hij werd ordonnansofficier van de koning. Hij was ook bevelhebber van een cavalerie-eskadron van de Burgerwacht van Brussel en lid van de Permanente Commissie voor de Nationale Schietstand.

In 1836 werd hij verkozen tot gemeenteraadslid en benoemd tot burgemeester van Kasteelbrakel, een ambt dat hij bekleedde tot hij in 1889 opgevolgd werd door zijn zoon.

In 1870 werd hij verkozen tot katholiek senator voor het arrondissement Nijvel en vervulde dit mandaat tot in 1878. Hij werd opnieuw tot senator verkozen in 1888 en bleef dit tot in 1892.

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • Jean-Luc DE PAEPE en Christiane RAINDORF-GERARD, Le Parlement belge, 1831-1894. Données biographiques, Brussel, Académie royale des sciences, des lettres et des beaux-arts de Belgique, 1996.
  • Oscar COOMANS DE BRACHÈNE, État présent de la noblesse belge, Annuaire 1997, Brussel, 1997