Luik-Bastenaken-Luik 2019

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De wielerwedstrijd Luik-Bastenaken-Luik werd in 2019 verreden op zondag 28 april. De wedstrijd maakte deel uit van de UCI World Tour 2019 en de UCI Women's World Tour 2019. Titelverdedigers waren Bob Jungels (mannen) en Anna van der Breggen (vrouwen). Sinds dit jaar was de finish niet meer in Ans zoals de afgelopen jaren, maar keerde terug in het centrum van Luik, op de Boulevard d'Avroy. Winnaars van deze editie zijn Jakob Fuglsang (mannen) en Annemiek van Vleuten (vrouwen).

Mannen[bewerken | brontekst bewerken]

Vlag van België Luik-Bastenaken-Luik 2019
105e editie
Podium: 2. Formolo, 1. Fuglsang, 3. Schachmann
Routekaart van de Luik-Bastenaken-Luik 2019
Datum 28 april 2019
Startplaats Luik
Finishplaats Luik
Totale afstand 258 km
Gem. snelheid 38,6
Deelnemers 175
Eindklassementen
Eerste Vlag van Denemarken Jakob Fuglsang
Tweede Vlag van Italië Davide Formolo
Derde Vlag van Duitsland Maximilian Schachmann
Navigatie
← Luik-Bastenaken-Luik 2018     Luik-Bastenaken-Luik 2020 →
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Deelnemers[bewerken | brontekst bewerken]

Per team mochten zeven renners worden opgesteld, wat het totaal aantal deelnemers op 175 bracht.

18 UCI World Tour-ploegen 7 wildcards
Vlag van Frankrijk AG2R La Mondiale Vlag van Verenigde Staten EF Education First Vlag van Verenigd Koninkrijk Team INEOS Vlag van Frankrijk Arkéa Samsic
Vlag van Kazachstan Astana Pro Team Vlag van Frankrijk Groupama-FDJ Vlag van Nederland Team Jumbo-Visma Vlag van Frankrijk Cofidis
Vlag van Bahrein Bahrain-Merida Vlag van België Lotto Soudal Vlag van Zwitserland Team Katjoesja Alpecin Vlag van België Sport Vlaanderen-Baloise
Vlag van Duitsland BORA-hansgrohe Vlag van Spanje Movistar Team Vlag van Duitsland Team Sunweb Vlag van Frankrijk Total Direct Énergie
Vlag van Polen CCC Team Vlag van Australië Mitchelton-Scott Vlag van Verenigde Staten Trek-Segafredo Vlag van Frankrijk Vital Concept-B&B Hotels
Vlag van België Deceuninck–Quick-Step Vlag van Zuid-Afrika Team Dimension Data Vlag van Verenigde Arabische Emiraten UAE Team Emirates Vlag van België Wallonie Bruxelles
Vlag van België Wanty-Groupe Gobert

Koersverloop[bewerken | brontekst bewerken]

De laatste van de gebruikelijke vroege vluchters (Julien Bernard) wordt op 70 kilometer van de meet gegrepen op de Haute-Levée. Dan volgen meerdere ontsnappingen met onder meer Philippe Gilbert, Greg Van Avermaet, Maximilian Schachmann, Tanel Kangert en Omar Fraile; die worden allemaal tenietgedaan. Op 25 km van de finish maakt een trio zich los van het peloton: Tim Wellens, Patrick Konrad en Daryl Impey. Aan de voet van de Roche-aux-Faucons laat Tim Wellens zijn gezellen achter, maar hij wordt al snel ingehaald door de favorieten. Op de Roche-aux-Faucons voert Jakob Fuglsang het tempo op. Davide Formolo en Michael Woods kunnen eerst nog volgen, maar moeten lossen in het tweede deel van de klim. Fuglsang finisht solo, met 26 seconden voorsprong op Davide Formolo.

Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Plaats Naam Ploeg
Winnaar Vlag van Denemarken Jakob Fuglsang Vlag van Kazachstan Astana Pro Team 6u37'37"
2 Vlag van Italië Davide Formolo Vlag van Duitsland BORA-hansgrohe + 26"
3 Vlag van Duitsland Maximilian Schachmann Vlag van Duitsland BORA-hansgrohe + 57"
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Adam Yates Vlag van Australië Mitchelton-Scott z.t.
5 Vlag van Canada Michael Woods Vlag van Verenigde Staten EF Education First z.t.
6 Vlag van Frankrijk David Gaudu Vlag van Frankrijk Groupama-FDJ z.t.
7 Vlag van Spanje Mikel Landa Vlag van Spanje Movistar Team z.t.
8 Vlag van Italië Vincenzo Nibali Vlag van Bahrein Bahrain-Merida + 1'00"
9 Vlag van België Dylan Teuns Vlag van Bahrein Bahrain-Merida + 1'05"
10 Vlag van Nederland Wout Poels Vlag van Verenigd Koninkrijk Team Sky + 1'26"
11 Vlag van België Tim Wellens Vlag van België Lotto Soudal + 1'29"
12 Vlag van Polen Michał Kwiatkowski Vlag van Verenigd Koninkrijk Team Sky z.t.
13 Vlag van Oostenrijk Patrick Konrad Vlag van Duitsland BORA-hansgrohe z.t.
14 Vlag van Australië Jay McCarthy Vlag van Duitsland BORA-hansgrohe z.t.
15 Vlag van Colombia Carlos Betancur Vlag van Spanje Movistar Team z.t.
16 Vlag van Frankrijk Julian Alaphilippe Vlag van België Deceuninck–Quick-Step z.t.
17 Vlag van België Laurens De Plus Vlag van Nederland Team Jumbo-Visma z.t.
18 Vlag van Slovenië Tadej Pogačar Vlag van Verenigde Arabische Emiraten UAE Team Emirates z.t.
19 Vlag van Frankrijk Guillaume Martin Vlag van België Wanty-Gobert z.t.
20 Vlag van Colombia Daniel Martínez Vlag van Verenigde Staten EF Education First z.t.

Vrouwen[bewerken | brontekst bewerken]

Vlag van België Luik-Bastenaken-Luik 2019 (vrouwen)
3e editie
Podium: 2. Mackaij, 1. Van Vleuten, 3. Vollering
Routekaart van de Luik-Bastenaken-Luik 2019
Datum 28 april 2019
Startplaats Bastenaken
Finishplaats Luik
Totale afstand 135,5 km
Deelnemers 130
Eindklassementen
Eerste Vlag van Nederland Annemiek van Vleuten
Tweede Vlag van Nederland Floortje Mackaij
Derde Vlag van Nederland Demi Vollering
Navigatie
← Luik-Bastenaken-Luik 2018     Luik-Bastenaken-Luik 2020 →
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

De wedstrijd voor de vrouwen was aan zijn derde editie toe. Titelverdedigster was Anna van der Breggen. Deze editie met de finish weer in de stad Luik werd gewonnen door Annemiek van Vleuten.

In tegenstelling tot de Nederlandse en Vlaamse klassiekers, werden de Waalse wedstrijden (Luik en Waalse Pijl) ook dit jaar niet op tv uitgezonden. Beide worden door ASO georganiseerd en het Waalse RTBF verzorgt de uitzending van de mannenwedstrijd. Veel rensters en volgers - onder wie winnares Van Vleuten - betreurden dit en riepen beide partijen op om ze in het vervolg wel uit te zenden.[1] De UCI paste de voorwaarden aan van de Women's World Tour, waardoor alle wedstrijden vanaf 2020 minimaal 45 minuten van de finale live uit moeten zenden. De ASO besloot in mei 2019 om al haar wedstrijden (Waalse Pijl, Luik-Bastenaken-Luik, La Course en Madrid Challenge) per 2020 terug te trekken uit de WorldTour,[2] dit tot grote verontwaardiging van de rensters.[3] Hierna volgden succesvolle bemiddelingspogingen[4] waardoor in juni bekend werd dat beide wedstrijden alsnog in 2020 op de kalender staan[5] en live uitgezonden zullen worden.[6]

Parcours[bewerken | brontekst bewerken]

Net als in de eerste twee edities ging ook de derde van start in Bastenaken over 135,5 km met dezelfde vernieuwde finale als de mannen over de Côte de la Redoute en Roche aux Faucons en de finish in het centrum van Luik op de Boulevard d'Avroy.

De vijf geklasseerde beklimmingen:

Deelnemers[bewerken | brontekst bewerken]

UCI-teams
Vlag van Italië Alé Cipollini Vlag van Nederland CCC-Liv Vlag van Spanje Movistar Team
Vlag van Italië Aromitalia Vaiano Vlag van Rusland Cogeas-Mettler-Look Vlag van Nederland Parkhotel Valkenburg-Destil
Vlag van Italië Astana Vlag van België Doltcini-Van Eyck Sport Vlag van Nederland Team Sunweb
Vlag van Italië BePink Vlag van Frankrijk FDJ Nouvelle-Aquitaine Futuroscope Vlag van Verenigde Staten Team Tibco
Vlag van Denemarken Bigla Pro Cycling Vlag van Verenigde Staten Hagens Berman-Supermint Vlag van Verenigde Staten Trek-Segafredo
Vlag van Nederland Boels Dolmans Vlag van België Health Mate-Cyclelive Vlag van Italië Valcar-Cylance
Vlag van Slovenië BTC City Ljubljana Vlag van België Lotto Soudal Ladies Vlag van Denemarken Team Virtu
Vlag van Duitsland Canyon-SRAM Vlag van Australië Mitchelton-Scott Vlag van Verenigd Koninkrijk WNT-Rotor

Koersverloop[bewerken | brontekst bewerken]

Op de eerste beklimming, de Côte de Wanne, kwam Maria Novolodskaya als eerste van het peloton over de top. Ook op de volgende beklimming, de Côte de Brume, kwam ze als eerste boven en wist daar te ontsnappen samen met Leah Kirchmann. De koplopers kwamen ook op de Côte de la Vecquée als eerste boven, maar werden erna ingerekend, waarna het peloton uiteenspatte op de Côte de la Redoute: Annemiek van Vleuten begon er aan haar solo van 30 km die ze volhield tot op de finish. Op de laatste beklimming, de Côte de la Roche aux Faucons, probeerden Annika Langvad en het Trek-duo Lizzie Deignan en Elisa Longo Borghini tevergeefs om het gat te dichten. De drie achtervolgers werden ingelopen, waarna Floortje Mackaij demarreerde en enkele seconden voor de groep uitbleef. Demi Vollering sprintte naar de derde plaats en vervolledigde daarmee een Nederlands podium.

Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Plaats Naam Ploeg
Winnaar Vlag van Nederland Annemiek van Vleuten Vlag van Australië Mitchelton-Scott 3u42'10"
2 Vlag van Nederland Floortje Mackaij Vlag van Nederland Team Sunweb + 1'39"
3 Vlag van Nederland Demi Vollering Vlag van Nederland Parkhotel Valkenburg + 1'43"
4 Vlag van Italië Soraya Paladin Vlag van Italië Alé Cipollini z.t.
5 Vlag van Nederland Lucinda Brand Vlag van Nederland Team Sunweb z.t.
6 Vlag van Polen Katarzyna Niewiadoma Vlag van Duitsland Canyon-SRAM z.t.
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Elizabeth Deignan Vlag van Verenigde Staten Trek-Segafredo z.t.
8 Vlag van Wit-Rusland Alena Amialiusik Vlag van Duitsland Canyon-SRAM z.t.
9 Vlag van Italië Elisa Longo Borghini Vlag van Verenigde Staten Trek-Segafredo z.t.
10 Vlag van Denemarken Cecilie Uttrup Ludwig Vlag van Denemarken Bigla z.t.
11 Vlag van Australië Amanda Spratt Vlag van Australië Mitchelton-Scott z.t.
12 Vlag van Nederland Anna van der Breggen Vlag van Nederland Boels Dolmans z.t.
13 Vlag van Nederland Ellen van Dijk Vlag van Verenigde Staten Trek-Segafredo z.t.
14 Vlag van Denemarken Annika Langvad Vlag van Nederland Boels Dolmans z.t.
15 Vlag van België Julie Van de Velde Vlag van België Lotto Soudal Ladies + 1'55"
16 Vlag van Verenigde Staten Katie Hall Vlag van Nederland Boels-Dolmans z.t.
17 Vlag van Spanje Mavi García Vlag van Spanje Movistar Team + 2'05"
18 Vlag van Canada Leah Kirchmann Vlag van Nederland Team Sunweb + 2'47"
19 Vlag van Frankrijk Aude Biannic Vlag van Spanje Movistar Team z.t.
20 Vlag van Italië Sofia Bertizzolo Vlag van Denemarken Team Virtu z.t.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

  • (fr) (en) Officiële website
Zie de categorie Liège-Bastogne-Liège 2019 van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Luik-Bastenaken-Luik_2019&oldid=64248129"