Standard Luik in het seizoen 2006/07

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Standard Luik
Naam Royal Standard Club de Liège
Bijnaam De Rouches
Opgericht 1898
Stadion Stade Maurice Dufrasne
Capaciteit 30.023 zitplaatsen
Voorzitter Vlag van Zwitserland Reto Stiffler
Vicevoorzitter Vlag van België Luciano D'Onofrio
Algemeen directeur Vlag van België Pierre François
Sportief directeur Vlag van België Dominique D'Onofrio
Trainer Vlag van België Michel Preud'homme
(vanaf 30 augustus 2006)
Vlag van Nederland Johan Boskamp
(tot 31 augustus 2006)
Competitie Eerste Klasse
Thuis
Uit
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Voor aanvang van het seizoen 2006/07 werd de Nederlander Johan Boskamp benoemd als hoofdcoach van Standard Luik. De gewezen trainer van rivaal RSC Anderlecht was gezien zijn gebrekkige kennis van het Frans een opvallende keuze.[1] Boskamps voorganger Dominique D'Onofrio werd sportief directeur.

Boskamp kreeg bovendien de moeilijke taak om verschillende nieuwe spelers in te passen. Standard nam afscheid van Vedran Runje, Philippe Léonard, Jonathan Walasiak, Cédric Roussel, Wamberto en Meme Tchité. In ruil kreeg de Nederlandse coach van sterke man Luciano D'Onofrio twee Porto-huurlingen en gewezen Portugees international Ricardo Sá Pinto. De Servische aanvaller Milan Jovanović werd dan weer via clubdokter Nebojša Popović naar Sclessin geloodst. Ook de 18-jarige middenvelder Steven Defour, die zich op de wet van '78 had beroepen om KRC Genk te verlaten, belandde in de zomer van 2006 in Luik. Verder liet Boskamp ook de jonge middenvelder Marouane Fellaini naar het eerste elftal doorstromen.

Als vicekampioen van 2006 mocht Standard in de zomer voor het eerst deelnemen aan de UEFA Champions League. De club trof in de derde voorronde het Roemeense Steaua Boekarest. Standard speelde voor eigen volk 2-2 gelijk dankzij twee treffers van Milan Rapaić. In Boekarest verloor Standard ondanks een doelpunt van nieuwkomer Jovanović met 2-1. Bovendien maakten de Rouches ook in de competitie geen indruk. In de vier eerste wedstrijden van het seizoen kon Standard geen enkele keer winnen.

Op 30 augustus 2006 werd Boskamp samen met zijn volledige technische staf ontslagen.[2] Technisch directeur Michel Preud'homme nam vervolgens samen met assistent-trainers Manu Ferrera en Stan Van den Buijs de sportieve leiding over. Hij begon zijn tweede periode als hoofdcoach van Standard met drie competitiezeges op rij. Nadien volgde echter een nieuwe domper. Standard werd in september in de eerste ronde van de UEFA Cup uitgeschakeld door Celta de Vigo. De Rouches verloren zowel de heen- als terugwedstrijd en wisten geen enkele keer te scoren tegen de Spaanse club.

In eigen land zette Standard zijn opmars verder. Onder leiding van Preud'homme speelde de Luikse club in de heenronde gelijk tegen zowel Anderlecht (0-0) als Club Brugge (4-4). Standard sloot de heenronde af op de vijfde plaats, met tien punten achterstand op leider KRC Genk. Tijdens de winterstop trok de club vier Brazilianen aan, waaronder de verdedigers Dante en Marcos Camozzato. De in de zomer van KSC Lokeren overgenomen Hakim Bouchouari mocht dan weer naar Brussels FC vertrekken. Oguchi Onyewu werd voor een half jaar aan Newcastle United uitgeleend.

Standard wipte na de winterstop meteen naar de derde plaats dankzij het gelijkspel tussen concurrenten AA Gent en Club Brugge. In de daaropvolgende weken werd het een nek-aan-nekrace tussen Gent en Standard om de derde plaats. Hoewel Gent op Sclessin met 0-1 ging winnen, was het Standard dat uiteindelijk beslag legde op het laatste Europese ticket.

In de beker moest Standard het in de drie eerste rondes opnemen tegen clubs uit de Tweede Klasse. De Rouches wonnen makkelijk van KAS Eupen (6-1), Vigor Wuitens Hamme (5-0) en Antwerp FC (0-1, 4-0). In de halve finale volgde met rivaal Anderlecht de eerste grote test. Standard ging in het Astridpark met 0-1 winnen dankzij een doelpunt van Jovanović. In de terugwedstrijd won het elftal van Preud'homme met 2-1 dankzij goals van Axel Witsel en opnieuw Jovanović. Door de twee zeges mocht Standard het in de finale opnemen tegen Club Brugge. Twee weken voor de finale had Standard in de competitie met 1-0 gewonnen van de West-Vlamingen dankzij een doelpunt van Igor de Camargo. In de bekerfinale waren de rollen omgekeerd. Club Brugge redde zijn seizoen door in het Koning Boudewijnstadion met 1-0 te winnen via een vroege treffer van Manasseh Ishiaku.

Selectie[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Naam Nationaliteit Geboortedatum Vorige club
Keepers
1 Andrés Espinoza Vlag van Ecuador Ecuador 28-06-1982 2005-2006 El Nacional
16 Olivier Renard Vlag van België België 24-05-1979 2005 Napoli
18 Jérémy De Vriendt Vlag van België België 22-03-1986 /
Verdedigers
2 Eric Deflandre Vlag van België België 02-08-1973 2000-2004 Olympique Lyon
3 Nuno André Coelho Vlag van Portugal Portugal 07-01-1986 2006 FC Maia
4 Rodrigo Costa Vlag van Brazilië Brazilië 30-07-1975 2002-2006 TSV 1860 München
4 Dante Vlag van Brazilië Brazilië 18-10-1983 2005-2006 Sporting Charleroi
5 Oguchi Onyewu Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten 13-05-1982 2003-2004 La Louvière
6 Frédéric Dupré Vlag van België België 12-05-1979 2002-2006 Zulte Waregem
14 Mustapha Oussalah Vlag van Marokko Marokko 19-02-1982 2005-2006 Excelsior Moeskroen
17 Marcos Camozzato Vlag van Brazilië Brazilië 17-06-1983 2005-2006 Internacional
19 Mohamed Sarr Vlag van Senegal Senegal 23-12-1983 2004-2005 FC Vittoria
20 Rogério Matias Vlag van Portugal Portugal 22-10-1974 2002-2006 Vitória SC
21 Miguel Areias Vlag van Portugal Portugal 02-06-1977 2005-2006 Boavista
21 Felipe Soares Vlag van Brazilië Brazilië 22-07-1985 2005-2006 Internacional
24 Mladen Pelaić Vlag van Kroatië Kroatië 20-08-1983 2004-2006 NK Zagreb
24 Thomas Phibel Vlag van Frankrijk Frankrijk 31-05-1986 2006 Excelsior Virton
26 Fred Vlag van Brazilië Brazilië 15-01-1986 2004-2006 Internacional
Middenvelders
7 Sérgio Conceição Aanvoerder Vlag van Portugal Portugal 15-11-1974 2004 FC Porto
8 Steven Defour Vlag van België België 15-04-1988 2004-2006 KRC Genk
9 Milan Rapaić Vlag van Kroatië Kroatië 16-08-1973 2003-2004 Ancona
15 Junior Vlag van België België 01-06-1982 2005-2006 Stoke City
22 Karel Geraerts Vlag van België België 17-06-1980 2004 KSC Lokeren
27 Marouane Fellaini Vlag van België België 22-11-1987 /
28 Axel Witsel Vlag van België België 12-01-1989 /
30 Siramana Dembélé Vlag van Frankrijk Frankrijk 27-01-1977 2005 Vitória FC
Aanvallers
9 Hakim Bouchouari Vlag van België België 25-09-1978 2005-2006 KSC Lokeren
10 Igor de Camargo Vlag van Brazilië Brazilië / Vlag van België België 12-05-1983 2005 Brussels FC
23 Milan Jovanović Vlag van Servië Servië 18-04-1981 2004-2006 Lokomotiv Moskou
25 Ali Lukunku Vlag van Congo-Kinshasa Congo-Kinshasa 14-04-1976 2004-2006 AA Gent
29 Serhiy Kovalenko Vlag van Oekraïne Oekraïne 10-05-1984 2004 AS Lodigiani
76 Ricardo Sá Pinto Vlag van Portugal Portugal 10-10-1972 2000-2006 Sporting Lissabon

Technische staf[bewerken | brontekst bewerken]

Functie Naam Nationaliteit Opmerking
Coach Michel Preud'homme Vlag van België België Vanaf 30 augustus 2006.[3]
Assistent-coach Manu Ferrera Vlag van België België Vanaf 30 augustus 2006.[3]
Assistent-coach Stan Van den Buijs Vlag van België België Vanaf 30 augustus 2006.[3]
Keeperstrainer Jorge Veloso Vlag van Portugal Portugal Vanaf 30 augustus 2006.[3]
Physical coach Guy Namurois Vlag van België België Vanaf 30 augustus 2006.[3]
Coach Johan Boskamp Vlag van Nederland Nederland Ontslagen op 30 augustus 2006.[2]
Assistent-coach Michel Renquin Vlag van België België Ontslagen op 30 augustus 2006.[2]
Keeperstrainer Claude Dardenne Vlag van België België Ontslagen op 30 augustus 2006.[2]
Physical coach Michael Brouwers Vlag van België België Ontslagen op 30 augustus 2006.[2]
Scouting Frans Masson Vlag van België België Ontslagen op 30 augustus 2006.[2]

Uitrustingen[bewerken | brontekst bewerken]

Shirtsponsor(s): VOO
Sportmerk: Umbro

Thuis
Uit
Alternatief
Beker

Transfers[bewerken | brontekst bewerken]

Eerste Klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Klassement[bewerken | brontekst bewerken]

P W G V + - DS Ptn
K (CL) 1 RSC Anderlecht 34 23 8 3 75 30 45 77
(CL) 2 KRC Genk 34 22 6 6 71 37 34 72
(UEFA) 3 R. Standard de Liège 34 19 7 8 62 38 24 64
  4 KAA Gent 34 18 6 10 56 40 16 60
  5 R. Sporting du Pays de Charleroi 34 17 9 8 51 40 11 60
(beker) 6 Club Brugge KV 34 14 9 11 58 40 18 51
  7 Germinal Beerschot 34 14 9 11 52 46 6 51
  8 KVC Westerlo 34 12 10 12 41 44 −3 46
  9 RAEC Mons 34 12 8 14 41 41 0 44
  10 R. Excelsior Mouscron 34 10 12 12 51 55 −4 42
  11 KSV Roeselare 34 10 9 15 50 72 −22 39
  12 Cercle Brugge KSV 34 10 8 16 31 36 −5 38
  13 FC Brussels 34 8 14 12 39 50 −11 38
  14 SV Zulte Waregem 34 9 10 15 40 54 −14 37
  15 K. Sint-Truidense VV 34 9 8 17 39 52 −13 35
  16 KSC Lokeren Oost-Vlaanderen 34 5 15 14 32 48 −16 30
E 17 K. Lierse SK 34 6 8 20 33 66 −33 26
D 18 KSK Beveren 34 5 10 19 31 64 −33 25

P: wedstrijden gespeeld, W: wedstrijden gewonnen, G: gelijke spelen, V: wedstrijden verloren, +: gescoorde doelpunten, -: doelpunten tegen, DS: doelsaldo, Ptn: totaal punten
K: kampioen, D: degradeert, (beker): bekerwinnaar, (CL): geplaatst voor Champions League, (UEFA): geplaatst voor UEFA-beker

Beker van België[bewerken | brontekst bewerken]

Finale[bewerken | brontekst bewerken]


26 mei 2007
20:45
Finale Beker van België
Club Brugge 1 – 0 Standard de Liège Koning Boudewijnstadion, Brussel
Toeschouwers: 45.380
Scheidsrechter: Peter Vervecken
Ishiaku Goal 17' Verslag
Club Brugge
Standard
Club Brugge:
GK 1 Vlag van België Stijn Stijnen Kreeg geel
RB 24 Vlag van Denemarken Brian Priske
CB 26 Vlag van België Birger Maertens
CB 4 Vlag van België Joos Valgaeren
LB 5 Vlag van Canada Michael Klukowski
RM 8 Vlag van België Gaëtan Englebert
CM 6 Vlag van België Philippe Clement Aanvoerder
CM 11 Vlag van België Jonathan Blondel Kreeg geel
LM 18 Vlag van Kroatië Ivan Leko
CF 9 Vlag van Nigeria Manasseh Ishiaku 84'
CF 10 Vlag van Kroatië Boško Balaban 89'
Wisselspelers:
GK 13 Vlag van België Glenn Verbauwhede
DF 17 Vlag van Servië en Montenegro Ivan Gvozdenović
MF 21 Vlag van België Jorn Vermeulen 89'
FW 34 Vlag van België Jeanvion Yulu-Matondo 84'
Coach:
Vlag van Noord-Macedonië Čedomir Janevski
Standard de Liège:
GK 16 Vlag van België Olivier Renard
RB 2 Vlag van België Eric Deflandre 74'
CB 19 Vlag van Senegal Mohamed Sarr
CB 4 Vlag van Brazilië Dante Kreeg geel
LB 14 Vlag van Marokko Mustapha Oussalah 46'
RM 7 Vlag van Portugal Sérgio Conceição Aanvoerder
CM 8 Vlag van België Steven Defour Kreeg geel
CM 27 Vlag van België Marouane Fellaini Kreeg geel
LM 28 Vlag van België Axel Witsel
RF 10 Vlag van België Igor De Camargo
LF 23 Vlag van Servië en Montenegro Milan Jovanović
Wisselspelers:
FW 25 Vlag van Congo-Kinshasa Ali Lukunku 74'
DF 6 Vlag van België Frédéric Dupré 46'
Coach:
Vlag van België Michel Preud'homme

Afbeeldingen[bewerken | brontekst bewerken]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]