Naar inhoud springen

Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1968

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Tsjechië Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1968
Masaryk-Ring door de jaren heen
Officiële naam Grand Prix ČSSR
Land Vlag van Tsjechië Tsjecho-Slowakije
Datum 21 juli 1968
Organisator FIM
500 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Italië Giacomo Agostini
Tweede Vlag van Australië Jack Findlay
Derde Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky
350 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Italië Giacomo Agostini
Tweede Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner
Derde Vlag van Tsjechië František Šťastný
250 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy
Derde Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner
125 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Tweede Vlag van Hongarije László Szabó
Derde Vlag van Duitse Democratische Republiek Günter Bartusch

De Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1968 was de zevende race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1968. De races werden verreden op 21 juli 1968 op de Masaryk-Ring nabij Brno. Behalve de 50cc-klasse kwamen alle soloklassen aan de start. De wereldtitel in de 350cc-klasse werd hier beslist, maar ook die van de 125cc-klasse. Dat wist echter nog niemand zeker: Als de Grand Prix van Japan niet zou worden afgelast kon Bill Ivy nog voorbij Phil Read komen.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

De Grand Prix van Tsjecho-Slowakije kende slechts twee winnaars: Phil Read in de beide lichte klassen en Giacomo Agostini in de zware klassen. Zowel Read als Agostini werden wereldkampioen. Agostini was dat al in de 500cc-klasse en nu ook in de 350cc-klasse, Read werd kampioen in de 125cc-klasse. Hij won echter ook de 250cc-race, tegen de zin van werkgever Yamaha en teamgenoot Bill Ivy.

500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Wereldkampioen Giacomo Agostini won ook de natte race in Tsjechoslowakije. Met het oog op de verwachte regen nam hij al in de eerste vijf ronden een voorsprong van een volle minuut op John Cooper met de Seeley. Die had de tweede plaats ingenomen nadat de LinTo van Alberto Pagani met een gebroken inlaatklep was uitgevallen. Toen het nat was geworden accelereerde Cooper te hard uit een bocht waardoor hij onderuit ging. Jack Findlay werd daardoor tweede met zijn McIntyre-Matchless. De derde plaats ging naar Gyula Marsovszky (Matchless).

Uitslag 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 1:18"07'0 8
2 Vlag van Australië Jack Findlay McIntyre-Matchless +5"11'1 6
3 Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Matchless +5"58'1 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Hannah-Paton +6"15'9 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Williams Arter-Matchless +1 ronde 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Norton +1 ronde 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Lee Matchless
8 Vlag van Zweden Bosse Granath Seeley
9 Vlag van Tsjechië František Srna Jawa
10 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Errol Cowan Métisse
11 Vlag van Hongarije György Kurucz Métisse
12 Vlag van Australië Werner Bergold Matchless
13 Vlag van Duitsland Paul Eickelberg Norton
14 Vlag van Finland Pentti Lehtelä Matchless

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië John Dodds Norton
Vlag van Australië Kel Carruthers Norton
Vlag van Zwitserland Herbert Denzler Matchless
Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa
Vlag van Tsjechië Stanislav Klatil Jawa
Vlag van Duitsland Karl Hoppe Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman Seeley-Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Godfrey Nash Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Cooper Seeley-Norton Val
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Cowles-Métisse-Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Rex Butcher Norton/ Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Chandler Seeley
Vlag van Italië Alberto Pagani Linto Gebroken klep
Vlag van Nieuw-Zeeland Keith Turner Matchless

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Tsjechië Bohumil Staša ČZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Randle Petty-Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bernie Lund Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Ball Seeley
Vlag van Verenigd Koninkrijk Percy Tait Triumph
Vlag van Verenigd Koninkrijk Rob Fitton Norton
Vlag van Italië Angelo Bergamonti Hannah-Paton
Vlag van Italië Renzo Pasolini Benelli
Vlag van Italië Silvano Bertarelli Paton
Vlag van Sovjet-Unie Nikolaj Sevast'ânov Vostok

Top tien tussenstand 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 48 (56) wereldkampioen
2 Vlag van Australië Jack Findlay McIntyre-Matchless 28
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Williams Arter-Matchless 9
Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Matchless
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Cooper Seeley-Norton 8
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Norton 7
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Ball Seeley 6
Vlag van Italië Alberto Pagani LinTo
9 Vlag van Australië Kel Carruthers Norton 5
Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Hannah-Paton

(Punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten))

350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

In Tsjecho-Slowakije begon het halverwege de 350cc-race hard te regenen, waardoor de 350cc-race langer duurde dan de 250cc-race. Giacomo Agostini won opnieuw en was nu ook zeker van de 350cc-wereldtitel. Heinz Rosner werd met de MZ-tweecilinder tweede en František Šťastný werd met de Jawa V-vier derde. Het was ruim een jaar geleden dat deze Jawa V-vier aan de start was verschenen.

Door teleurstellende resultaten was de Jawa V-vier sinds de TT van Assen van 1967 niet meer aan de start verschenen, maar nu werd František Šťastný er derde mee.

Uitslag 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 8
2 Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ 6
3 Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa 4
4 Vlag van Australië Kel Carruthers Métisse-Aermacchi 3
5 Vlag van Duitsland Karl Hoppe Aermacchi 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Norton 1

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Italië Renzo Pasolini Benelli
Vlag van Italië Silvio Grassetti Benelli

Onbekend[1][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Australië Jack Findlay Aermacchi
Vlag van Tsjechië Bohumil Staša ČZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Steenson Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds Kawasaki
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman Métisse-Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Cooper Seeley
Vlag van Italië Bruno Spaggiari Ducati
Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi
Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco

Top tien tussenstand 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 32 (40) wereldkampioen
2 Vlag van Italië Renzo Pasolini Benelli 12
Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco
Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ
5 Vlag van Australië Kel Carruthers Drixton-Aermacchi / Métisse-Aermacchi 11
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman Métisse-Aermacchi 7
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Honda 4
Vlag van Tsjechië Bohumil Staša ČZ
Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi
Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa

(Punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten))

250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

In Tsjecho-Slowakije moest Bill Ivy met een pijnstillende injectie starten nadat hij in de 125cc-race zijn knie gekneusd had. Hij kon Phil Read dan ook niet echt partij geven en finishte 15 seconden achter hem. Heinz Rosner kon de Yamaha's desondanks niet bijhouden en werd op ruime afstand derde. Na deze race ontstond er een woordenwisseling tussen Phil Read en Bill Ivy. Ivy vond dat Read hem had moeten laten winnen, zoals in de stalorders van Yamaha was vastgelegd. Ivy had kennelijk in eerdere races in de 125cc-klasse herhaaldelijk op de rem getrapt om Read te laten winnen. Dit gesteggel vond in het openbaar plaats en was weken later tijdens de Finse Grand Prix nog steeds onderwerp van gesprek.

Tijdens de TT van Assen was alles nog koek en ei tussen Bill Ivy (links) en Phil Read, maar na de Tsjecho-Slowaakse Grand Prix was de vriendschap over.

Uitslag 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha 50"39'4 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy Yamaha + 14'5 6
3 Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ + 46'0 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould Bultaco-Yamaha +1"49'2 3
5 Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi +3"12'7 2
6 Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco +3"14'1 1

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Italië Renzo Pasolini Benelli

Onbekend[1][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Australië Jack Findlay Aermacchi
Vlag van Australië Kel Carruthers Aermacchi
Vlag van Canada Frank Perris Suzuki
Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Bultaco
Vlag van Duitsland Paul Eickelberg Aermacchi
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Carlos Giró Ossa
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Carlos Rocamora Bultaco
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Santiago Herrero Ossa
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Steenson Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Malcolm Uphill Suzuki
Vlag van Verenigd Koninkrijk Rex Butcher Suzuki
Vlag van Hongarije László Szabó MZ
Vlag van Rhodesië Gordon Keith Yamaha
Vlag van Zweden Kent Andersson Yamaha

Top tien tussenstand 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy Yamaha 38
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha 36
3 Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ 27
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould Bultaco-Yamaha 17
5 Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco 13
6 Vlag van Italië Renzo Pasolini Benelli 10
7 Vlag van Zweden Kent Andersson Yamaha 5
8 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Santiago Herrero Ossa 4
9 Vlag van Australië Jack Findlay Aermacchi 3
Vlag van Hongarije László Szabó MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Malcolm Uphill Suzuki
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Carlos Giró Ossa

125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Op de Masaryk-Ring won Phil Read ook en sommigen dachten dat hij daarmee de wereldtitel al binnen had. Toen was al bekend dat de Japanse Grand Prix vrijwel zeker niet door zou gaan en in dat geval was Read inderdaad wereldkampioen. In Tsjecho-Slowakije werd László Szabó met de MZ RE 125 tweede doordat Bill Ivy zich bij een val op de natte baan blesseerde en uitviel. Günter Bartusch werd opnieuw derde nadat Heinz Rosner was uitgevallen.

Uitslag 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha 48"46'3 8
2 Vlag van Hongarije László Szabó MZ +2"45'9 6
3 Vlag van Duitse Democratische Republiek Günter Bartusch MZ +3"30'7 4
4 Vlag van Duitsland Dieter Braun Neckermann-MZ +3"31'1 3
5 Vlag van Duitsland Lothar John Neckermann-MZ +4"35'6 2
6 Vlag van Hongarije János Reisz MZ +5"09'0 1

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ Motor
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy Yamaha Val

Onbekend[1][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Australië Kel Carruthers Honda
Vlag van Duitse Democratische Republiek Friedhelm Kohlar MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Hartmut Bischoff MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Jürgen Lenk MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Thomas Heuschkel MZ
Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt Suzuki
Vlag van Duitsland Siegfried Möhringer Neckermann-MZ
Vlag van Duitsland Walter Scheimann Honda
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Pedro Álvarez Bultaco
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Salvador Cañellas Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds Kawasaki
Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Murray Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Bultaco
Vlag van Italië Giuseppe Visenzi Montesa
Vlag van Nederland Jan Huberts MZ
Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco
Vlag van Rhodesië Gordon Keith Montesa
Vlag van Zweden Kent Andersson MZ

Top tien tussenstand 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha 40 wereldkampioen
2 Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco 12
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy Yamaha
4 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Salvador Cañellas Bultaco 11
5 Vlag van Hongarije László Szabó MZ 9
6 Vlag van Duitsland Dieter Braun Neckermann-MZ 8
Vlag van Duitse Democratische Republiek Günter Bartusch MZ
8 Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt Suzuki 6
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Bultaco 5
Vlag van Australië Kel Carruthers Honda
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van de DDR 1968
FIM wereldkampioenschap wegrace
20e seizoen (1968)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Finland 1968

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1967
Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1969